Bugün eskilerden bir şiir paylaşmak istedim:)
Üniversiteye yeni başlamışım, bir çocuğa aşık olmuşum. O kadar farklıyız ki birbirimizden ama gönül ferman dinlemiyor, aşığım işte. Sonra bir gün bir ortamda kadın-erkek ilişkilerinden bahsedilirken, ondan o an soğumama sebep olan şu lafı etmişti: Kız dediğin İstanbul gibi olmalı, fethi zor fatihi tek olmalı. Akşamına da bu şiiri karalamıştım 
Bana saygı duymayın,buna tahammülüm yok
Benden beklemeyin hiçbir şeyi,benim hiç umudum yok
Gözyaşım akıyorsa doğaldır,ellemeyin
Bırakın içimi akıtayım
Gözyaşlarımla beraber aksın içimdeki tüm katran karası duygular
Açılsın tüm kartlar
Ne sevgi,ne şefkat,ne aşk…
Sadece nefret,kin,yoksunluk ve hatalar!
Kalmamış aklımda hiç hoş hatıralar
Varsa yoksa aldanışlar,pişmanlıklar
Tüm hücrelerime her gün iğneler batar
Yaptıklarımı hatırlatıp,
Yapamadıklarımı kovalar
Dokunmayın artık,gelmeyin üstüme!
Ne Fatih’im ben, ne İstanbul
Sadece küçük bir kızım
Küçük kızlardan korkulan bir ülkede…
20.10.2008
