Henüz hiç Latife Tekin romanı okumadım, ama kendisiyle ilgili bir anım var.
Latife Tekin’i çok seven, oldukça dingin ama o dinginliğin altında bir melankoli barındıran bir arkadaşım vardı. Kendisi şimdi çok uzaklarda. Bana bir şarkı yolladı bir gün. O şarkıyı o gün bugündür hiç anlamı dışında dinlemedim. Şarkıyı “her dinlediğimde seni anlatıyorlar” diyerek yollamıştı. Belki yönlendirmesinden, bilemiyorum, ben de kendimi dinlemek istediğimde o şarkıyı açıyorum.
İşte bu arkadaşımın hayatında Tekin’in çok derin bir yeri var. Ben de şimdi Latife Tekin’i okumak isterken aslında “arkadaşımı” okumak istiyorum. Çünkü yazarın gördüğüm alıntılarında hep aynı arkadaşımın izi var sanki.
Hem epeydir okumak istediğim ama nedense yapamadığım bir yazarla kavuşacağım, hem de artık kavuşmamın çok çok zor olduğu bir dostu anacağım.