Bir kaldırımda yürüyorsun
Siyah lekeli taşların üzerinde su birikintileri var
Bazılarında kendi yansımanı görüyorsun
Aldırmadan devam ediyorsun
Acelen varmış gibi ama aslında yok
Sadece görevini hızla yapmak istiyorsun
İnsanların arasında yürümek…
Yüzünde halinden memnun bir ifade var
Dudakların kimsenin bilmediği bir espriyi biliyor gibi
Hiçbiri gözlerine ulaşmıyor
O da adımların gibi gergin ve soğuk
Biliyorsun gerçeği
Insanlardan kaçsan da kendinden kaçamayacağını
Gözlerin her an dolabilir ama tutuyorsun
Alışkınsın
Dışardan çok içinde yaşamaya
Kendi derine bile yabancı olmaya
Biliyorum duramıyorsun
Sigara dumanı gibi dağılırken umudun
Gözlerime neden bakmadığını biliyorum
Israrla bakmıyorsun yansımana
Ne bulmayı düşünüyorsun merak ediyorum
Hangi hayatı seçerdin bir seçim hakkın olsaydı
Dünyanın neresinde doğmak isterdin
Bu hızlı adımlar nereye kadar götürebilir seni
Biliyorum bakmalarını sevmiyorsun
Aralarında dolaşan bir yabancı görüyorlar çünkü
Bana sorma nasıl gördüğümü
Tutkularımı bir kenara bırakamıyorum çünkü
Güneş parıltısını bırakıyor saçlarına, hava berrak
Sen memnun değilsin ama
Evet, biliyorum sevmiyorsun
Bakmıyorsun ama görüyorsun içimdekileri
Hep anlattığımdan fazlasını biliyorsun
Susuyorum sık sık biliyorsun
Kelimelerimi hep yetersiz buluyorum
Umudun tükeniyor giderek
Benim de kelimelerim
Sen susuyorsun ben susuyorum
Hep aynı şeyleri tekrarlıyoruz
Birbirimize bakıyoruz
Ölmek isteyen ölümsüzler gibi
E. C. A.
