Neden hep bir kişi bir tahtta oturmak zorunda anlamıyorum… Nedir bu birilerini zirve yapma çabamız? Herkesin tahtına kimse karışmasın. Her birinin pozitif ve negatif yönleri var. Göreceli zevkler var. Hepsinden farklı bir tat alıyorum ben. Binlerce sayfalık veya detaylı evrenler yaratmak tek kıstas olamaz. Hepimiz bambaşka kişiliğe sahip farklı insanlarız. Kimisi yüz sayfalık bir eserde kendisini büsbütün bulur ve nice binlerce kelimelik eserler ona bir şey ifade etmez. Önemli olan kişiye ne ifade ettiği. Bahsedilen üç yazarı da düşünüyorum. Her birisine saygı duyuyor ve başarılı buluyorum. Sanırım bu noktada hepimiz aynı fikirdeyiz aşağı yukarı. Bundan sonrası özel zevke giriyor. Benim bir tahtım yok mesela. Benim bir mekanım var ve hepsiyle birlikte oturup sohbet etmeyi seviyorum. 
11 Beğeni