CUMARTESİM
Bir rahatlık , bir huzur , bir mutluluk cumartesinin varlığı.
Cumartesi gibi bir his… Son zamanlarda , yani arkamda bıraktığım son zamanlarda neyim ve ne için varım tereddütteyim. Bitkisel hayatta hiç yaşamadım fakat şu günlerde nasıl olduğunu bilir gibiyim. Sanırım onun peşindeyim. Bitkisel hayata nasıl yatkın olduğumun yani. Ama içimde tüm bunlara rağmen bir cumartesi hissi var. Böyle içimde bir şeyler her zamankinden farklı yer değiştiriyor , her zamankinden farklı anlam yüklüyorum bazı şeylere … Kendimi dört duvar arasına kilitleyişim , nefesimle duvarların içindeki boş havayı dolduruşum , ve camı açtığımda sanki bir şeyler benden gidiyor gibi hissedişim… Bunların hepsi – bazıları – bana güzel hissettirmiyor değil . Günlere anlam yüklemek ne kadar doğrudur bilmem – aslına bakılırsa doğruluğunu yanlışlığını pek de umursamam – . Yüzüne baktığımda cumartesi saat 00:00 . Yüzündeki bir sivilceye odaklandığım da 01:00 . Saçlarındaki en uzun telin yalnızlığını gözlemliyorum bak – onu sev – 02:00 . Gözlerinin altındaki o seni şişko gibi gösteren şişlikler 03:00 . Gözlerin kenarlarına sürdüğün o benim anlamakta güçlük çektiğim fakat sende anlamsız bir güzellik uyandıran siyah çizgiler 04:00 . Tam karşı istikametten bakıldığında gözüken burun deliklerin – özür dilerim ama domuzcuk gibi - 05:00 . Dudaklarındaki dolgunluk dikkatli bakılmasına gerek bırakmıyor – şişirmiyorsan tabii – 06:00 . Boynundaki, boynunu süsleyen ben 07:00 Saç örgülerin , saçlarının birbirlerini sahiplenircesine tutunuşları 08:00 . Dudaklarının arkasında var olan ve diğer dişlerinden bağımsız hareket eden ön üst iki dişin 09:00 . Kaşlarındaki simetrik uyum 10:00 Neden bu kadar çok gözlerinden bahsettim bir günde bilmiyorum ama bir kere daha bahsetmiş oldum 11:00 . Hiç mi gülmezsin havanın yağmurlu olduğu günlerde ? – sakın yanlış anlama gülmek sende çok muazzam duruyor demek istemedim – 12:00 . Ya bir şey var sende , galiba anlamlı bakıyorsun , ya da öyle sanmamız için mi bir anlam yaratmaya çalışıyorsun ? – ah yine mi gözler . Yok bu sefer valla bakışlar – 13:00 . Yanağının , dudağının kenarıyla buluştuğu noktadaki gamzemsi şey – sanırım hafif bir çukur bu - 14:00 . Bahsetmiştim , gözlerinin , göz kapaklarının üzerine çizdiğin çizgilerden . Siyah çizgilerden. Göz kapaklarını kapatıyorlar bak 15:00. Boynundaki kemikleri incelemek – ne anlamsız şey dediğini duyuyor gibiyim - 16:00. Hani filmler küçük küçük ama çok hızlı ilerleyen fotoğraflardan oluşurlar ya , hani böylelikle hareket halinde olurlar . Bende böyle yaparak sanki bana gülümsüyormuşsun gibi bir ortam yaratıyorum 17:00. Kulakların , en Fazıl Say dinleyeninden 18:00. Burnunun yukarıya doğru uzantısı çok düz , çok sade 19:00. Karşındakini sarhoş edercesine tebessümün – gülümsemek ile tebessüm apayrı şeylerdir- 20:00. Gözlerin , yok yok bebeklerin. Göz bebeklerin , ne de büyükler öyle 21:00. Çok detay varmış – uykum geldi- 22:00. Güneş ışığıyla yüzünün birbirini sahiplenmesi güzel şey , aralarındaki uyum kıskanılası 23:00. Ve dilin , saklamışsın tüm gün boyunca onu çevreleyen dudaklarının , yanaklarının ve dişlerinin arasında 23:59 Yüzüne baktığımda saat on ikiydi , yüzündeki detaylarla yirmi dört saat sonrasına ulaştım . Şuan düşünüyorum da sadece fotoğraflarınla ben bir günü tamamlayabildim. Ve bu gün cumartesiydi. Sen cumartesiydin bende. Ben böyle iyiyim . Fotoğraflarınla yani … Dediğim gibi bazı şeylere fazla anlam yükleme dürtüm kabardı . Senlik bir şey değil . Cumartesinin anlamı da hissi de farklıdır bende , ve bende seni cumartesime uyarladım. Senlik değil. Benlik bir durum… Sen bir durum değil başlıbaşına yaşamak eylemisin …
Blok-alıntı https://melihekrenn.blogspot.com.tr/
