Season of Storms’u okuyup bitirdim. Hem tatmin etti hem de etmedi.
Bildiğiniz gibi Sapkowski’nin ana seriden ayrı olarak 14 yıl sonra, 2013’te yazdığı yeni bir kitap bu. Buna karşın bu kitapta anlatılan olaylar serinin ilk iki cildi olan Son Dilek ile Kader Kılıcı arasında bir yerlerde geçiyor. Geralt ile Yennefer tanışmış, birbirlerine âşık olmuş ama daha sonra ayrılmışlar. Ama gelin görün ki Geralt henüz Kral Foltest’in kızının üstündeki laneti kaldırmamış. Yani Son Dilek kitabındaki ilk hikâye henüz yaşanmamış ama sonrakiler gerçekleşmiş… Sapkowski zaman çizelgesiyle biraz oynamış anlayacağınız. Eh… onun evreni, onun kuralları.
Season Of Storms 'ta büyücülerin zekice bir dalaveresi sonrası ak saçlı Witcher’ımız kendisi için hayati bir önem taşıyan iki kılıcını birden çaldırıyor. Onları bulmak içinse hiç istemediği türden insanlarla bazı anlaşmalar yapmak zorunda kalıyor: büyücüler, prensler, hırsızlar ve krallar. Hepsinin kendi planları var ve hepsi de Geralt’ı kendi amaçları için kullanmayı hedefliyor. Kimi zaman birini öldürmesini kimi zamansa politik meselelerde bir maşa olmasını istiyorlar ondan. Ya da kendisinden bir canavarı öldürmesini istiyor fakat gerçek niyetlerini bir türlü açık etmiyorlar. Geralt da her zamanki gibi kendisini ruhsuz bir ölüm makinesi olarak gören bu insanların maşası olmamak için içgüdülerine göre hareket ediyor.
Açıkçası kitabın bazı yerlerinde biraz sıkıldım, bazı yerleriyse oldukça keyifliydi. Özellikle de Dandelion’ın sahne aldığı kısımlar. İlk bölümler biraz yavaş geçiyor ve olaylar dağınık bir şekilde gerçekleşiyor. Ama ortalarından itibaren Sapkowski ritmini yakalıyor ve hepsini bir güzel toparlıyor. “Tilki Çocuklar” çizgi romanına konu olan bölüm gerçekten güzeldi. Kitabın ikinci yarısı da oldukça akıcı ve heyecanlı bir şekilde geçti.
Yine de kitaptaki saray oyunları Nilfgaard, Cintra ve Temeria meseleleriyle aşık atamıyor. Kötü adamlar da bir Vilgefortz ya da Rience değil. Kısacası Season Of Storms daha çok Witcher oyunlarındaki bir yan görev havasında geçiyor diyebilirim. Eğlenceli ama çok da önemli değil.