Yağmur ıslatırken çatıları,
bir kahve içerdik önce
köpüğü bol, rengi koyu.
Düşen her damlanın
topraktır en son dostu.
Çaresiz eller vardır…
Zaman sona geldiğinde,
yüksek tepelerden aşan rüzgar
o ellerde son bulur.
kaybolur gözden uzaklara.
Uzaklar sana hasret.
Uzağındayız artık.
Ben ve Her şey
O yüzden diyorum ya,
Uzaklar sana hasret...