Akça Sultan

Öykü Seçkisi'nde okumak için: Akça Sultan – Aylık Öykü Seçkisi

image

Henüz horozlar bile uyanmamışken gözlerini açan Ayşe, sıcak döşeğinden doğruldu. Anacığından kalma yegâne şeyler olan kırmızı yün patiklerini ayaklarına taktı. Boydan boya on adım etmeyen odanın dökük toprak duvarına asılı, köşesi kırık puslu aynadaki cemaline baktı. Aynadaki aksi dahi uyanamamıştı besbelli. Gözlerini ovuşturdu, ardından kızıl saçlarını iki yandan ayırıp usul usul örmeye başladı. Asıldı melek… (DEVAMI…)

Elinize sağlık Yasin

Bu ay okuduğum öykülerin - benimki dahil - hemen hemen hepsinde zavallı kadınlar/kızlar/teyzeler mağdur oluyor bir şekilde. Bunu ayrıca irdelemek lazım.

Öykünü güzel kaleme almışsın ve cümlelerin, kurgun, temayı kullanım biçimini ben beğendim. Sonuna kadar sıkılmadan okudum, sonunu tahmin etsem de. Tabi tahmin ettiğim ya da olmasını istediğimden daha yumuşak sonlandı o ayrı. Kalemine sağlık.

Küçük bir kaç not aldım, izninle paylaşmak isterim.

Zamanla ‘Sultan’ kanıksanarak yitmiş, geriye yalnızca Sultan kalmıştı.

Galiba yiten Sağır olmalı. Yanılıyor muyum?

Orta boylu, uzun kulaklı, hepsinden de önemlisi beyaza çalan tüylere sahip bir köpekti.

Neden hepsinden önemli, burayı anlayamadım.

İçinde bulunduğu durumdan kurtulmanın imkânı yoktu. Bir insanın üvey de olsa ağabeyi bunu nasıl yapabilirdi? Yapmak bir yana bunu nasıl aklına getirebilirdi? Duyduklarına inanmamanın bir cezası mıydı bu? Duymak, görmekle eş miydi? Duymak bu kadar önemli miydi?

Bu paragraf/ kısım olmamalı bence. Çünkü, tacize uğrayan biri için bu düşünce silsilesi hiç anlamlı gelmiyor bana.

Oracığa çöktü, göz yaşlarını sildi. Yanına sokulan Sultan’ın başını okşadı ve gülümsedi. “Duymak da önemli değil aslında,” dedi, “asıl önemli olan hissetmek.”

Bu ağırlıktaki bir öykü için, sonunda verdiğin mesaj da hafif kalmış. Yani tacize uğramış biri, yerde kafası parçalanmış bir abi var ve Ayşe Sultan’a asıl önemli olan hissetmek diyor. Yok demesin :slight_smile:

Ayşe Sultan’ı alsın, Mahmut’un kafasını patlatsın ve köyden çekip gitsin, giderken de evini ateşe versin :slight_smile:

Şaka bir yana tamamen anlayışına sığınarak haddimi aşan cümleler kuruyorum. Eğer bana bu hiddeti hissettirmişsen, bence öykün olmuş :slight_smile:

Tekrar kalemine sağlık

Bence hiç de çaylakça olmamış.
Mesela kızın atamadığı çığlığın kıyafetinin yırtılmasıyla ifade edilmesi gerçek bir sanat olmuş.
Kızcağızı mükemmelen anlatmışsınız. Hem de ne çok düz ne de çok ağdalı bir anlatımla yapmışsınız bunu.
Finali de güzel olmuş. Adalet yerini bulmuş.
Elinize sağlık.