Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/miras-pelin-cansu-dede/
“Baba,” dedi genç adam yanındaki yaşlı ama hâlâ dinç görünen adamın kolunu daha sıkı kavrayarak. “Oraya yürüyebileceğinden emin misin? Evde ya da bahçede de konuşabilirdik.” “Yürüyebilirim ve hayır, konuşamazdık,” dedi adam kısaca. Başını kaldırıp gökyüzüne, sanki bir zamanlar yere hiç inmeyen özgür bir kuşmuş gibi özlemle baktı. Parçalı bir bulut kümesi rüzgârla batıya doğru yol… (DEVAMI…)
Bir konu bu kadar güzel işlenebilirdi. Tadı damağımda kaldı, öykünün daha uzun olmasını isterdim. Kaleminize sağlık 
Beğenmenize sevindim. Tam yerinde bıraktığımı düşünüyorum ama belki devamı da anlatılabilirdi.
Yorum için teşekkürler