Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/ruzgar-adam-tasimaz/
Ben gerçeğin zincirleriyle olduğum yere çakılmışken nasıl uzatabilirim ellerimi sana. Ey sevgili! Açtığın yaranın çaresi olamıyor musun, bilmez misin zehrine derman olacak yine senin sevgindir Sarp yamaçta yetişen bir ağaç gibiyim, sımsıkı tutunduğum sadece kuru bir kaya, Yağmur yüklü kara bulutlar, bereket mi getirecek sefalet mi; bihaberim Bilmiyorum, tatlı rüzgârda inliyor ruhumun dili, anlatamadıklarımı… (DEVAMI…)
Merhaba @Sefa
Bu tema için herkes çok uğraşmış gibi görünüyor. Bu öyküyü de sevdim. Derin bir anlam yüklü, etkileyici.
Ruhun derinliklerine açılmış bir delik zamanla acımasız, vahşi girdaplardan birine evrilir, öyle ki önce tüm ruh onun etrafında döner, sonra tüm benliği kendi içine çeker. Bu anlamlandırılması güç fırtına sönüp gittiğinde ne ruhun, ne de açtığı gediğin bir önemi kalır; derdine düşülecek sadece bir dolu enkazı miras bırakır geriye.
Bu paragrafa hayran kaldım. Tüm öykünün özeti gibiydi. Rüzgâr konusu hoş bir hava katmış öyküye. Keyif içinde okudum.
1 Beğeni
Merhabalar.
Küçücük bir metne neler sığdırmışsınız öyle. Çok güzeldi 
Ellerinize, kaleminize kuvvet.
1 Beğeni