Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/sonsuzlugun-icinde/
Hatırlayabildiğim ilk hayalimdi astronot olmak. Ne zaman birisi “büyüyünce ne olacaksın sen bakayım?” şeklinde bir soru yönlendirse bana yüzüm gururla ışıldarken “astronot olacağım” derdim. O bana pek de inanmadıkları ama sevimli olduğumu düşündükleri gülümseme şeklini belki de binlerce kez görmüşümdür. Aslında pek de bilmezdim neler yaptıklarını astronotların, her çocuk gibi benim de sadece filmlerde gördüğüm… (DEVAMI…)
1 Beğeni
Kısa ama verilmek isteneni yeterince aktarabilecek kadar da içi dolu bir öyküydü. Samimi ve gerçekçi. Güzel bir soruna değinilmiş. Finalde karakterin seçtiği yolu (aradığı yanıtlardan sonra insanlarla alakalı genel bir çözüm bulamadığından) durumu kabulleniş olarak gördüm. Ellerinize sağlık.
Sevgili Kübra,
Öncelikle seçkiye hoşgeldin. İlk yazın olduğunu görüyorum. Umarım bu başlangıç başka bir çoklarını getirir.
Şimdi düşünüyorum da bende küçükken astronot olmak istiyordum. Astronot olmamın imkansız olduğunu kabullendikten sonra ise kendimi başka dünyalara götürmek için yazmaya başladım. Sanırım bu mantıkla bütün yazarlar aslında birer astronot 
Kısa bir hikaye ama iki paragrafta koca bir ömrü samimi bir şekilde anlatmışsın. Daha uzun yapılar içindeki performansını merakla bekliyorum. Ayrıca şu cümleni çok sevdim:
“…uzayın devasalığına, güzelliğine, düzenine vurulmuştum.”
Eline ve düş gücüne sağlık
Sevgiler
Dipsiz
Not: Öyküde ilk defa yazıları yayınlanan yazarları önemsiyorum. Senin gibi @DEREBEY de bu ay ilk defa aramızda.
Bilmeniz gerekir diye düşündüm
Sevgiler
Dipsiz