Düşünsenize tam şu an bir daha hiç uyanmamak üzere uyuyorsunuz. Gözleriniz bir daha asla açılmayacak . Yapmaktan hoşlandığınız şeyleri yapamayacaksınız . Dinleyemeyeceksiniz sevdiğiniz şarkıları . Tekrar tekrar açıp okuduğunuz beğendiğiniz paragrafları bir daha hiç kimse sizin gibi açıp okumayacak. Sevdiğiniz bir şairin haz aldığınız bir şiirinde asla hiç kimse sizin gibi iç çekmeyecek mısralar arasında. Düşlesenize bir anda öylece gideceksiniz ve ertelediğiniz şeyleri bir daha yapacak şansı bulamayacaksınız. Mesela kalbini kırdığınız ve gönlünü yarın alırım dediğiniz bir kişiye tek kelime bile güzel söz söyleyemeyeceksiniz. Örneğin yarın yazarım dediğiniz şeyleri asla yazamayacaksınız . Arkanızda bir şey bırakmadan öylece gideceksiniz. Bu çok korkunç değil mi ? Ardınızda unutulmayacak bir şey bırakmamış olmak . Hep var olacak ve insanların sizin adınızı anacağı , hissettiklerinizi hissedebileceği , düşündüklerinizi düşünebileceği bir şey bırakmamış olmak sahiden çok ürkütücü değil mi ? Yine düşünün . Arkadaşlarınız zaman geçtikçe unutacaklar sizi . Aileniz belirli bir müddet sonra adınızı telaffuz etmeyi unutacak. Çünkü ölenle ölünmeyecek . Bunu çok sevdiğiniz bir arkadaşınızın annesi öldüğünde onu teselli ederken tecrübe edinmemiş miydiniz ? Ya da çok yakınım dediğiniz biri öldüğünde kendinizi teselli ederken varmamış mıydınız acı gerçeğe . Peki ya sonra ne olacak ? Adınızı hatırlayan son kişi de unutunca ne olacak ? Hatıralarda yer etmeyi anılarda gezinmeyi bıraktığınız takdirde ne olacak ? Yok olacaksınız. Hiç var olmamış gibi. Bu çok acı . Bu çok acımasız. Bu çok iğrenç bir durum. Hayat ertelemek için , üşenmek için çok kısa ve çok ani…
1 Beğeni
Keyfî olarak ertelenmesi doğru değil fakat bazen de insan mecbur kalabiliyor.
Hayat her an bitebilir, büyük bir hastalık aniden yaşamınızı felç edebilir veya tüm sahip olduklarınızı yitirebilirsiniz. Doğru zamanda doğru adımı atmak ve atalete teslim olmamak çok önemlidir.
1 Beğeni