Eski çağlarda yaşayan ilkel bir insan, bir gün gökyüzünde bir kuşun uçtuğunu görmüş. Kuşun uçuşu adamda öylesine hayranlık uyandırmış ki, havadan yer yüzünün nasıl göründüğünü merak etmiş.
Daha sonra ellerine bakmış ve kollarını iki yana açarak uçmaya çalışmış. Ancak başarılı olamamış. Bunun üzerine küçük kuşları avlamaya ve avladığı kuşların tüylerini biriktirmeye başlamış. Biriktirdiği tüyleri ise vücudunun her yerine sarıp sarmalamış. Daha sonra tekrar denemiş ve yine başaramamış. Adam bir şeylerin eksik olduğu hissine kapılarak, daha büyük kuşlar avlamaya başlamış. Bu kez tüyleri yolmak yerine kanatları olduğu gibi kesip kendi kollarına bağlamış. İşini garantiye almak için de yüksek bir kayanın üstüne çıkmış. O an kanatlarına tekrar bakmış ve yere çakılacağını düşünmüş. Ancak yine de bunu denemekten kendini alıkoyamamış.
Adam kollarını iyice açmış ve var gücüyle aşağı yukarı sallayarak kendini kayadan aşağı bırakmış. Adam yere çakılmış. Ölmemiş ama bir çok yeri kırıldığı için acı içinde inliyormuş. Bunu gören diğer insanlar ise koşarak adamın yanına gelmişler.
Kendi aralarında konuşurken birisi şöyle demiş: Demek ki biz kanatsız kuşuz, uçamayız.
O günden sonra kimse uçmaya çalışmamış.
