Karnımda kocaman bir leke var. Karanlık ve yuvarlak. Onu orada istemiyorum. Huysuzca kıpırdıyor. Yerini beğenmiyor. Onu duyabiliyorum. Ara sıra adını fısıldadığını düşünüyorum. Ne giyersem giyeyim üstünde yavaşça bir karaltı oluşmaya başlıyor. Siyah giyindiğimde bile belli oluyor. Siyah giyinmiyorum. İşim gereği. Çocuklar sevmiyor. Aynı çocuklar karnımdaki siyah lekeye yumruklarıyla selam veriyorlar. Kırmızı burnum ara sıra yere… (DEVAMI…)
Duru ve simgesel bir anlatımın var. Dili kullanımını da oldukça başarılı buldum. Böyle anlatıların bende - kendiminkiler de dahil - yarattığı çağrışımlar ve yorumlar da farklı. Senin öykünü okurken içim burkuldu. Üzüldüm. Tüm kara deliklerin aydınlanması dileğiyle diyorum.
Merhabalar,
Öykünüz anlatılmak isteneni bedavadan vermiyor, üzerinde düşünmek gerekiyor insanı simgesel bir dünyada hüzünlü bir yolculuğa çıkarıyor. Güzel bir öykü elinize sağlık…
yazar ve okuyucunun aynı duyguda buluşması çok güzelken, okuyucunun yazarın hissettiği dışında farklı duygulara erişmesi de bence edebiyatın yarattığı en büyük özgürlük.
Siz neşenizi kaybetmeyin, biz güzel bir öyküden hüzün tadarken de keyifleniriz zaten
insanı simgesel bir dünyada hüzünlü bir yolculuğa çıkarıyor. Güzel bir öykü elinize sağlık…