Ah, Akuma_Blade, ah. Çabalamana rağmen, Mobile Suit Gundam ve mecha türü memlekette arzuladığın gibi benimsenemedi; şans. Pek sevgili Votoms’umu, onun Anime.gen.tr’deki ilk tanıtım yazısından (sonra yeni bilgilerle güncellemişti) öğrenmiştim. Hey gidi hey.
Code Geass favorilerim arasında sayılmaz.
Öne çıkan ve en beğenilen özelliği olan “akıl oyunları” kısmını, kıyaslandığı Death Note kadar iyi yapamıyordu. Ne yalan söyleyeyim, Lelouch’un avantajı şansıydı denebilir. İhtiyaç duyduğu fırsat önüne geliyordu. Örneğin, ilk bölümde, tam da güçlerini kazandığı ve isyancıların da desteğe muhtaç olduğu anda mecha dolu trenin (tren diye hatırlıyorum) orada olması. Kendi planlamış gibi, benden size hediye, havası atıyor. Gizemli hayırsever numarası çekmesi, güven ve destek kazanmak için mantıklı hamle de… yani, o trende mecha olduğunu bilmiyordun ki; oraya bile kaderin bir cilvesi sebebiyle, rızan olmadan, planlamadan geldin.
Bir o şans faktörü, bir heyecanı en üstte tutulmak için patlak veren gelişme üstüne gelişme, bir ters köşeler, bir… Lelouch’un hikâyesi, zekâsının meyvelerinden faydalanmaktan ziyade kaderinin onu götürdüğü yere doğru gitmesi izlenimi uyanmasaydı, bunlara takmazdım.
Aynı senaryo numaraları başka animelerde de oluyor. Onlarda, kahramanın lehine olan şans faktörünü, ters köşeleri az çok tolere edebiliyorum; hikâye zaten kahramanın ne tepki vereceğine odaklı, vs. diyerek.
Code Geass’da kahramanın adımları zekâsıyla ilişkilendirilince, ben de başka hikayelerde standart gelebilecek senaryo numaraları karşısında doğal olarak hassaslaştım. Karakterin zekâsıyla bu olanlar arasındaki ilişkileri mercek altına alır oldum.
Nefret ettiğimi hatırlamıyorum. Ama Death Note’la kıyaslanacak seviyede akıl oyunları içerdiğine ya da yenilikçi ve çok derin olduğuna (evet, zamanında böyle iddialarda bulunanlar da olmuştu) ikna da olamadım.