Öykü Seçkisi'nde okumak için: Ay Işığı Yolcuları – Aylık Öykü Seçkisi
“Geceyle ölümdür asıl sevgili, Bu ikiz aynada toplanır yollar.” – Eşik, Ahmet Hamdi Tanpınar “Karlar etrafı beyaz bir karanlığa gömdü; Kar değil, gökyüzünden yağan beyaz ölümdü…” – Han Duvarları, Faruk Nafiz Çamlıbel * * * Kuzey Harabelerinde Saklı Bir Kitap Bundan uzun yıllar önce, henüz karanlık ve aydınlık büyük bir çatışma içerisinde değilken ve… (DEVAMI…)
Hocam fantastik kurgu güzel olmuş. Karakterlerin ayrı geçmişleri , mevcutta şimdi aralarındaki ilişkiler basit bir büyücü-savaşçı-hırsız birliğinden fazlası olarak kişisel özelliklerine de değinilerek hikayeleştirilmiş. Bu durum öyküde basit bir dövüş mekaniğinin ötesinde dinamik bir geçmişi de anlatıyor. Hektadorun sonradan grubun macerasına bağlanması güzel , farling olayı ters köşe merak uyandırıcı. Axelard’ın kara büyü tutkusu sanırım Hektadorun ona karşı büyüsüne engel oldu ama ondan emin olamadım sanki açıkça belirtilmemiş gibi ya da ben kaçırdım. Öykü adım adım tam bir frp grubunun macerası şeklinde son karşılaşmaya kadar heyecanla ilerlemiş. Teşekkürler…
1 Beğeni
Merhabalar,
Öncelikle çok teşekkür ederim öykümü okuyup değerlendirdiğiniz için. Evet haklısınız, büyük ölçüde FRP ve Dungeons & Dragons tarzından esinlendim bu öyküyü yazarken. Her ne kadar bu FRP gibi unsurları yeni yeni öğreniyor olsam da, araştırabildiğim kadarı ile, karakterleri belli başlı FRP sınıfları çerçevesinde yazmaya gayret ettiğimi söyleyebilirim. Bu ise, şu şekilde meydana geldi:
Hektador: Wizard
Axelard: Sorcerer
- Bildiğim kadarıyla, Sorcerer Wizard’dan daha yetenekli bir sınıf. Axelard’ın, diğer büyücülerin aksine Sorcerer olmasının sebebini de bu bağlamda ele aldım. Hektador gibi karanlık bir büyücüye, dehşetengiz ve kasvetli Nebeskad’ın hükümdarına karşı zafer elde edebilmesi, buna örnek gösterilebilir.
Farling: Barbarian
Edmunk: Bard
Belladonna: Rogue
Heladya ve Merilapatya: Elf
Genel hatlarıyla, Dungeons & Dragons ve FRP’den öğrenebildiğim kadarıyla, karakterleri bu şekilde öyküye senkronize ettiğimi söyleyebilirim.
Axelard’ın, Hektador’un büyüsüne engel olabilmesinin sebebini ben yazarken sizinle aynı şekilde düşünmemiştim. Ben bunun sebebini daha çok, “irade olgusuna” bağlamıştım; bana kalırsa öykü boyunca iradesine en kuvvetli şekilde sahip çıkan kişi Axelard’dı ve bu sebepten ötürü Hektador’un kara büyüsünü engellediği söylenebilir. Tıpkı Merilapatya’nın da dediği gibi: “İradenizi koruyabilirseniz siz olursunuz huzurun ışığında” . Ancak bu noktada, hiçbir karakterin tamamen masum olmadığının altını çizmek gerek. Öykü zaten, her biri suçlu olan 5 tane yolcunun, iradelerine sahip çıkıp, bir nevi “kendi vicdanlarıyla sınanmalarını” konu ediniyor, diyebiliriz. İradesine sahip çıkan kişi, hatalarının kefaretini sağlıyor, bir bakıma. Ne kadar sahip çıkabildikleri ise, tam manasıyla bir muamma.
Aynı şekilde, öyküde Hektador’un kalpsizliği (hem somut hem de soyut anlamda) ve dolayısıyla duygusuz bir kimse olması da bu bağlamda ele alınabilir; Merilapatya’nın sözlerinin bir kehanet görevi gördüğünü söyleyebiliriz bu noktada: “İnanmış yürekler” , Hektador’un, ölüm korkusuna karşı “hayatı sömürmesine” , bir korku oluşturuyor kendisinde; nitekim Nebeskad ile olan anlaşması da bu “ölüm korkusuna” dayanıyor en temelde.
Yorumunuz benim için çok kıymetli; değerlendirmenizle öykünün önemli bir nüansına karşı güzel bir bakış açısı getirmişsiniz. Öykünün bazı noktalarını, okuyucunun yorumuna açık bıraktığımı söyleyebilirim bu konuda.
Ben teşekkür ederim vakit ayırdığınız için. Sağlıcakla kalın.