Bir adım atıyorum
Benden bir parçayı düşürüyorum
Bir nefes alıyorum
Ruhumdan bir parçayı veriyorum
Bir şarkı açıyorum
Üzüntüyle ödüyorum
Giderek ait oluyorum
Sevgi verdikçe tükenmişlik alıyorum
Uzanıyorum ve düşünüyorum
Sanki sadece izliyorum ama yine de yoruluyorum
Doğru anlar gelmeyecek
Doğru insanlar hiç var olmadı
Gelecek sadece ters çevrilmiş bir kaset mi olacak?
Sessizlikle konuştuğumuz zamanlardan ibaret
Yalnızlık ne kadar tuhaf
Hem sevilesi hem nefret edilesi
İki insan ne kadar yakınlaşabilir ki
Kafa kafaya verdikleri zamanki kadar mı?
İnsan hiçlikte nasıl bu kadar savrulabilir?
Bir adım daha atıyorum
Benden bir parçayı daha düşürüyorum
Bir nefes daha alıyorum
Ruhumdan bir parça daha havaya karışıyor
Şarkıyı tekrar açıyorum bedelini ödeyerek
Etrafıma bakıyorum sonra da aynaya
Düşünceleri görebiliyorum
Boşlukta uzanıyorum onlara
Avcumda tutuyorum ama bakmıyorum
Çünkü biliyorum
Kaybediyorum
Geceye savuruyorum kendimi
Hiçliğe veriyorum her şeyi
Kazanmak ya da kaybetmek değil
Sadece bitsin istiyorum
Her şeyi unutmak istiyorum en çok da kendimi
Satmak istiyorum tüm kederleri
Mutluluğu satın alıp hiçliğe savurmak
Bir hiç olmayan hiçbir şeyi istemiyorum
Çünkü ya daha büyük bir anlamı var bu dünyanın
Ya da her şey hiç için
Uzanıyorum ve düşünüyorum
Biri sesleniyor ama bakmıyorum
Çünkü biliyorum
Yalnızım
En çok bu kısımları sevdim .
