Ya dergâhına oturduğumuz şah,
Olmaya maşuğunun gönlü iflah,
Doldu taşar odun alevi benim,
Varsın, olmaya senden başka agah.
Vay görsem de binbir çeşit evliya,
Yanan yüreğe olur mu maniâ?
Olur aşkımın duası şayia,
Söyle duymaz mı üzlerin kulağı?
Yare-i hicran düşürdü çöllere,
Çıkardı rayihan beni göklere,
Daldırdı beni bir garip gizlere,
Kainat ki olur mu senden başka?
Pek çok şey bilir idim senden önce,
Bak gör’ver şimdi “Bilmem!” zikri dilde.
Erk eder, bir ve bütün varın kalbe,
Bir güzel yârın odu yaktı beni.