Başımdan güneş geçiyor
Ay koynuma sığınmış bir pencere kenarında
Sesin çok uzaklarda; artık duyulmuyor
Herkes gidermiş gibi
Herkes gitmiş
Ben gidemedim
Belki de bir tek ben gittim
Herkes kaldı geride
Sana söylemek istediğim çok şey vardı
Sen gidince bana kaldılar
Sen biliyordun ya yine de çok ağırlar;
Seninle güzelmiş mesela yalnızlık
Çirkince sarılıp oturmak seninle güzelmiş
Sessizlik senin nefesinde dayanılmaz değilmiş mesela
Rüyalar senin koynunda kabus olmazmış
Ve daha bir çok şey…
Ben biliyordum bunları, sen de biliyordun
Ama yine de çok ağırlar
Sen varken oldukları kadar
Odamın içi siren sesleri
Odamın içi duman altı
Dudaklarımda küçük çaplı bir yangın
Toprağı titreten yalnızlık
Ve sen aslında yoksun yaşama tutunmanın hayali iğnesi
bir tek duman altı olayını sevmedim. Tebrik ederim