Bazı geceler gökyüzünü seyrediyorum. Karanlığı süsleyen yıldızların altında kendimi ağaçta mahsur kalmış bir kedi gibi hissediyorum. Kurtulmak için verdiğim çaba her defa farklı bir dala takılmama sebep oluyor. Beni sarmalayan, hareket etmeme izin vermeyen dallar tamamen düşüncelerimden ibaret. Kurtulmamı engelleyen dikenli dallar beynimin içinde kök salmış haldeler. Karanlığın ortasında, soğuk ve boş sokaklarda yürürken kendimi özgür hissetmeye çalışıyorum… Ne kadar hızlı yürürsem düşüncelerimden de o denli uzaklaşacağıma inanıyorum, kendimi avutuyorum. Bazı sabahlar ölüyorum, çoğu gece uyanıyorum. Duygularımın değiştiği hız da ilerleyip terk ediyorlar gökyüzünü bulutlar… Gökyüzündeki karanlık kaybolurken, içimdeki karanlık koyulaşıyor. Bazı geceler gökyüzünü seyrediyorum; ağaçta mahsur kalmış kedi gibi hissediyorum. Bazı geceler birkaç dalı kırıyorum, kırılmış dallar daha çok canımı yakacak biliyorum!
2 Beğeni