Uyu ey çocuk!
Kapatıver gözlerini.
Ateş böceklerinin ışık tuttuğu aydınlıklara doğru…
Uyu ey çocuk!
Korkuyor musun? Tutuver gecenin rengarenk ellerinden.
Umut son yapraklarını döküyor bak.
Uyu ey çocuk!!
Özlenmekte olan ve çaresizlik dolu huzurlara uyanmak üzere.
Ve bir annenin şefkat dolu suretinde…
Uyu ey çocuk!
Belki sabahlar karanlık ve belki de geceler huzurludur.
Ninniler söyleyerek doğacak sanki bu gece ay.
Ne dersin?
Uyu ey çocuk!
Ve son bir kez daha kaç kabuslarından, öfke ile.
Bir daha uyandırılmamak üzere…
2 Beğeni