Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/gercegin-huznesi/
“Kelimeler gerçeğin beceriksiz avcıları…” Arjen gecenin soluk uğultusuna kendini kaptırmış ve günün ilk ışıkları ile baş başa kalmıştı. Uzun ve bir hayli çırpıntıyla savuşturduğu, karanlık hüznenin yok oluşunu izliyordu. Yürümelere sığdırdığı onca düş ve yıkıntı artık sadece bir müddet de olsa kaybolmuştu. Bilinmez bir erte silikle yeniden hortlayana dek. Tek tek çoğalan ve birleşen sesler… (DEVAMI…)
1 Beğeni
Merhabalar,
Ben karanlığın hüznesi ile tam olarak neyi kast ettiğinizi anlayamadım. Hüzme mi demek istediniz acaba diye düşündüm yer yer. 
Genel anlamda düşük tempolu bir hikaye olmuş. Çok fazla beni çeken bir özgünlük barındırmıyordu belki ama sıkıldığımıda söyleyemem. Önümüzdeki seçkilerde görüşmek üzere.
1 Beğeni
Merhaba, öykünüzün atmosferini beğendim ancak ne anlatmaya çalıştığınızı pek anlamadım. Güzel olan betimlemeleriniz vardı ama çoğu insanı yoran ve anlaşılmaz kılan betimlemelerdi.
Bu cümle beğenilerim arasına girdi.
Okuyucunun kafasında çok fazla soru bırakmışsınız. Bunu çözerseniz iyi bir yol alabileceğinizi düşünüyorum. Gelecek seçkide görüşmek dileğiyle
1 Beğeni
Anladığım kadarıyla sübjektif bir anlatımı benimsemişsiniz. Karakter bilmediği ve ne bulması gerektiğini bilmediği bir şekilde arayışı sırasında ölüp gidiyor. Ölümünün sebebi ise bilmediği arayışını sonsuzluğa taşımak istemesinden kaynaklanıyor. Yada bana öyle geldi. 
1 Beğeni
okumakta ve anlamakta zorlandım açıkçası.