Sabaha doğru sokaklarım.
Sabahlar kadar boşum,
sokaklar gibi anlamsız.
Bir sevgi vardı
o da gitti mi ne, anlamadım.
Rüzgarın dokunuşuyum bu vakitte
odalara, balkonlara dolan,
ama ne getirdiği yada götürdüğü
bilinmeyen cinsten.
Buluttan martılar, hırçın kırlangıçlar, sonsuz geceler…
Ey gece,
sonsuz bile eksik senden bu saatte
karanlığına vara vara bitiremediğim.
İnsan sonsuzu senden çalmış,
içinde sadece bir zindan bırakmış
ki o mahkûmiyetten olan gebelikler;
gündüzün bir suçluluğundan ibaret,
sadece.
5 Beğeni