Neden bilmiyorum ama bu grafik roman beni “vurmadı.” Neredeyse herkesin okuduğum en iyi çizgi roman dediği bu işe doğal olarak büyük bir beklentiyle başladım ama beklentiler haricinde de insanların o çarpıldığı etkiyi bende yapmadı ve eserin beni etkilememesi-eser değil- beni hayal kırıklığına uğrattı.
Belki de doğru bir zamanda okumadım, belki de içinden geçtiğimiz süreç buna izin vermedi ama yine de buraya yazmak istedim. 23 yaşında gayet olgun düşünen biriyim bu arada.
2 Beğeni
Olgun düşünmekle ilgili değil de daha çok yaşanmışlıkla ilgili bu çizgi roman. Mesela ana karakterin babasının öldüğü bölümde henüz benim babam ölmediği için ya da buna yakın bir şey yaşamadığım için çok etkilenmedim. Ancak Tancan Fümen ve Mert Günhan’ın inceleme videosunu izlediğimde birinin babası birinin de çok yakın olduğu dedesi vefat ettiği için benimkinden çok daha farklı ve yoğun hisler içinde olduklarını gördüm.
Aynı şekilde benimle aynı yaşta bir arkadaşıma çizgi romanı okuttuğumda “E bu neydi şimdi?” demiş ve beğenmemişti ancak 3 sene sonra okuyunca ve biraz hayat deneyimi kazanınca bazı yerlerde ağladığını bile söyledi.
Yani olgun düşünen bir insan olunca insan o hisleri tahmin edebiliyor -bir nevi simülasyon gibi- ancak çizgi romandaki olayların benzerlerini yaşayınca ve çizgi romanı tekrar okuyunca aldığınız hissin tahmin edemeyeceğiniz derecede farklı olduğunu göreceksiniz.
4 Beğeni