Ülkeyi Terk Etmek İçin Kahır ve Tiksinti Yüklü Sebepler adlı başlıktan esinle forumda bulunan gurbetçi arkadaşlardan kendi deneyimlerini anlatmalarını rica ediyorum. Etrafımda yurtdışında yaşama imkanı bulup giden kimi görsem hemen sorular sormaya başlarım. Uzun vadeli orada kalıp dönmüşseniz bile deneyimlerinizi paylaşırsanız çok mutlu olurum.
Merak ettiklerim:
Hangi ülkede yaşıyosunuz(yaşadınız)?
Yurtdışına nasıl yerleştiniz?(Nedeninden çok nasılı merak ediyorum, herkes çok zor olduğunu söylüyor.)
Bulunduğunuz ülkenin zorlukları veya kolay tarafları neler?
İş imkanları, geçim derdi nasıldır?
Yurtdışında yaşamak isteyenlere tavsiyeleriniz nelerdir?
Ekşide türkiyeden s. olup gitmek adlı bir başlık var. Ben şuan kısa bir avrupa gezisindeyim. Sanırım iş için veya cidden bir şeyi kazanmadan gelirsem asla yerleşemem buraya. Bürokrasik şartlar, uyum çok zor özellikle her ne kadar İngilizce konuşsak da bir noktadan sonra bizden tamamen farklılar. Türkiye’ye dönünce beni sıkıntılar da bekliyor olsa en azından deneyim ve öngörü kazanmış oldum belki dönünce bunun için çalışırım.
Yurtdışında yaşamanın en büyük avantajı Doğu Avrupa’da dahil istediğin saatte istediğin yerde güvende olabilmen. Adaletin ve asayiş sisteminin düzgün çalışması. İnsanların saygılı olması ve sadece kendi işleriyle ilgilenmesi. Önyargı bize göre oldukça düşük. İnsanların çoğu spor, bilim ve sanatın içinde çocuklarını da öyle yetiştiriyorlar. Tarihi eserlerini ve doğal güzelliklerini asla bozmadan saklıyorlar ki bu çok muhteşem bir şey. En küçük Avrupa kentinde bile tarihe doyabilirsin.
Zor bir iş ama alışmanız çok sürmüyor merak etmeyin. Sizi iyi yönde veya kötü yönde sürükleyecek çok etken var. Kişiliğinizi bozmadan düşünerek karar verin. Kimsenin sizi beğenmesine gerek yok.
Ben 10 ay kaldım bir Avrupa ülkesinde öğrenci değişim programı sayesinde. Ne planlar kuruyordum ev falan bile beğenmiştim. Burada yaşarım şurada şunu yaparım gibisinden planlar. Tabii hiçbir şey beklediğin gibi gitmiyor.
Fakat o 10 aylık süreçte şunu fark ettim. Şu anki durumu her ne kadar beğenmesek de kalbim her zaman kendi ülkemde yaşamaktan yana. Yabancı dilin ne kadar iyi olursa olsun şöyle ağız dolusu bir şekilde hemşerinle anadilinde konuşurken aldığı zevki alamıyorsun. Başka bir şehirde bir süre yaşadıktan sonra bile kendi memleketime dönünce oh özlemişim diyorum. Yerel halkla kendimize özgü şivemizle doya doya konuşuyorum. Üstelik yabancı bir ülkede yaşayınca o yaşadığın ülkenin de sürekli bir şekilde “yabancısı” olacaksın. Bu nedenle ben artık ülkeden tamamen gitmek yerine ülkeyi daha iyi bir yer haline getirme taraftarıyım. Geçici olarak yabancı ülkelere gidip çalışmayı ayrı tutuyorum, imkanı olan herkes yapmalı bunu.
Ve de kültür farkı fazla. En azından benim yetiştirilme şeklimden dolayıdır belki yabancı biriyle evlenip orada kalma işi ileride sorunlar çıkarabilir. .
Gurbette yaşama hissi, ülke sınırlarını aşmadan, sadece şehir değiştirerek bile tecrübe edilebiliyor, bence.
Ön lisans (meslek yüksekokulu) eğitimimi şehir dışında almıştım. Okulun olduğu yöre öğrencileri yabancılar, öğrenciler yörelileri yabancılar. Yörenin doğma büyüme insanı olmakla oraya dışarıdan, sonradan yerleşmiş insan olmanın yarattığı tezatlık “gurbet elde yaşama” ruhuna yakın bir psikoloji yaratabiliyor.
Bu dedikleriniz çok sık duyuyorum, bu kimsenin kimseye karışmaması soğukluk olarak algılanıyor olabilir mi? Deriz ya yabancılar soğuktur, suratsızdır diye acaba kişisel mesafeye verilen değeri biz soğuk olarak mı algılıyoruz.
Bu yabancı muamelesi size sıkça yapılıyor mu yoksa bu bizim hissettiğimiz, yurdumuzdan uzak olmanın verdiği burukluk mu?
Evet bunu ben de yaşadım hem de ağır biçimde. Deniz kıyısı, ılıman iklim ve batı kültürüne yakın büyümüş biri olarak iki sene eğitim için Kayseri’ye yerleştim ve üzerimden bir türlü ben buraya ait değilim hissini atamadım. En sonunda eğitimimi farklı bir yöne eğritip ayrıldım Kayseri’den.
Yurdumuzdan uzak olmanın verdiği burukluk.
Diğer türlü bir yabancı muamelesi hissetmedim ben orada çünkü öğrenci değişim programı ile gittiğimiz için bunu hissettirecek bir durum olmadı. Hatta küçük bir şehirdeydik ve yerel halkta tanıdığı için çok iyi davranıyorlardı.
Yine de durum değiştiğinde yani onların ülkesine sürekli kalmak için yerleştiğin zaman ister istemez ilk dediğin gibi bir durum da olabilir. Dünyanın neresine gidersen git böyle insanlar olacaktır çünkü.
“Sen kimmin oğlıysııın?”
“Ne iş yapıyon?”
“Hmmmmm, felsefe, hmmm, peki okul bitince n’olacan yani, felezof mu?”
“Niye yemiyon, yesene lan olm?”
“He herkes salak, bi sen akıllısın yani…?”
“Adres ver gelek!”
“Top musun?”
“Ne diyon amk, hiçbir şey anlamıyom sen konuşunca?”
“Var mı manitan?”
“Kuşun uçuyor mu ki senin lan?”
“Bi liran var mı kardeş?”
“Bahele, ateşin var mı?”