Ten soluklaşır, soğuklaşır,
Dünya gözünün önünde parıltılar,
suda seken çakıllar gibi çakar
ve üzerine bir rahatlık çöker ölenin,
çünkü kendine aleme veda etmek gibi,
onurlu bir görev edinmiştir artık.
Bak anne gidiyorum şimdi,
Az sonra kapanacak gözlerim,
Siyaha boyanacak günlerim.
Bir daha görüşemeyeceğiz,
Bir daha lezzetine varamayacağım çayın, kahvenin.
Bir daha hissedemeyeceğim tatlı sıcaklığını.
Ama isterdim ki
Uğruna savaştığımız davanın sonunu görmeyi,
İsterdim ki yüzlerinden tebessüm eksik olmasın insanların.
İsterdim ki daha dünyayı tanıyamadan ölmesin çocuklar.
Ve son bir kez,
isterdim ki düzgünce ayrılabilseydim sizden.
Ey dünyanın güzel insanları!
Rahatı için savaştığım insanlar,
İyilik dolu ömürleri için çalıştığım insanlar,
Amansız sömürüye karşı,
meydanlarda sesimi bir bomba misali patlattığım,
uzun, upuzun kavgaya çağırdım insanlar.
Hepinize esenlikler olsun.
Bense ebedi zamana ve mekana gidiyorum artık.
Ve yine, son bir kez daha.
Hoşça kalın insanlar,
Hoşça kalın.