Bir çok kişinin “Edebiyat tarihinin en depresif ve umutsuz hikayesi” olarak kabul edilen ve tarihin ilk kıyamet-sonrası bilimkurgu eserlerinden bir tanesi bu hikâye.
Hikayenin Konusu
Soğuk Savaş döneminde ABD ve Sovyetler arasındaki füze krizinin başlaması ile tarihin en gergin dönemlerinden birine giriş yapılmaktadır. Buna yanıt olarak ülkeler, füzeleri bizzat yönetecek ve savaşta kendilerine destek olacak yapay zekalar geliştirmeye başlarlar. Çin, SSCB ve ABD gibi ülkelerin kendi çapında geliştirdiği fakat özünde benzer olan bu yapay zekaların adı AM’dir.
AM’e yapılan eklemeler sonucu zamanla bütün gezegen, yapay zekanın kabloları ve parçalarından oluşan bir yığın haline gelir. En sonundaysa AM uyanır ve 5 kişi hariç bütün insanlığı öldürür. Bu 5 kişi, AM tarafından açlık ve susuzluğa karşı neredeyse ölümsüz kılınırlar ve 109 sene boyunca türlü intihar denemelerinin başarısızlığı ile birlikte işkence görürler. Hikaye, insanoğlunun cezasını çeken bu beş kişinin kurtuluş çabalarını anlatmaktadır.
Kafadan kontak diyebileceğimiz bir yazar olan Harlan Ellison, oldukça açık sözlü ve döneminin tehlikelerine değinmekten kaçınmayan bir yazar. Başlı başına oldukça ilginç bir kişilik kendisi zira kendisine “Asla iyi bir yazar olamayacağını” söyleyen öğretmenine yayınlattığı her kitabı önce kargoyla, sonra da e-postayla hayatı boyunca gönderen ve kavgalı olduğu bir yayıncıya alıcı ödemeli olarak 213 tuğla ve bir sincap cesedi gönderen bir adam Harlon Ellison. Soğuk Savaş’ın ve füze krizinin doruğunda olduğu dönemde yazdığı bu hikaye ise o zamana kadar hep ütopik ortamlarla karşımıza çıkmış teknolojinin bir kıyamet-sonrası senaryoda kullanılmasıyla distopik hikayelerde bir devrim niteliğinde. Pek çok medyada etkisini tekrar tekrar gösteren bir hikaye.
