Öykü Seçkisi'nde okumak için: http://oykuseckisi.com/intihar-niyeti/
Gözlerimin tavana asıldığını fark ettiğimde, saat çoktan üçü geçmişti. Uykum da, tıpkı beklediğim insanlar gibiydi artık. Sanki geleceği net bir saat varmışçasına, karşılamaya çıkacaktım. Dört duvarın arasına sığdıramayacağımı anladığım düşüncelerimle birlikte, sokağa attım kendimi. Tek kişilik bir karşılama komitesi. Bir de bana yaklaşan bir köpek var. Etti iki. Başını okşayarak güvenini kazandım. Zamanında benim de… (DEVAMI…)
Kısa ve karamsar bir öykü yazmışsınız ya da ben karamsarlık hissettim. Belki de amacınız buydu gerçi bilemiyorum. Cümle seçimleriniz ve bazılarındaki akıl yüklü detaylar okurken gülümsememe neden oldu, bu açıdan karamsarlıktan bir miktar uzaklaşabildim.
Sonuçta kendime ‘metrobüsün insan psikolojisi üzerine etkileri’ diye de geçirdim.
Keyifle okudum, daha uzun öykülerinizi okumak temennisiyle görüşmek üzere.