Bir isim vermedim sadece yazdım.
Karanlıklar eğilirdi kalbinin parıltısından,
İçim erirdi sesinin güzelliğinden
Öncesinde gözlerin vardı tabii,
Kelimeler saklanırdı o gözler karşısında
Utanırdım düşünmeye seni
Kan doluyken sevdiklerimin sureti
Ve korkardım sevmeye seni
Düşlerken aklım ölümün sesini
Bir rezil nefret ki kınar geçer ruhları
Sıkılırım onu gizlemekten, iyiyi oynamaktan
Bir şefkatli öfke ki sarar durur göğüs kafeslerini
Çekinirim onu vermekten, cimriyi oynamaktan
Ve birde o vardı beni dinleyen,
Bir yol göstermeye çalışan
Bütün yolları ezbere bilirdim, bildiğimi bilmezdi
Rüyalar saklamak içindir, saklandığımı göremezdi.