I go, you go, we go…
Çok güzel… Kaleminize sağlık…
Ben bir eksiklik göremedim… Şiir bana Eski Türk koşukları (Divan-ı Lugaat-it Türk’te yer alanlar gibi) ile Orhan Veli şiirlerinin harmanı gibi geldi…
Yalnızca ilk dörtlükteki " Yar’ " sözcüğünün sonunda bulunan kesme işaretinin işlevini anlayamadım…
Dediğiniz gibi ilhamın ne zaman geleceği belli olmaz. Şiir yazdığım dönemlerde o lezzeti ben de tattım…
Aslında alışınca o kadar da güç değildir hece ölçüsü. Bir alışınca dizeler patır patır dökülmeye, zihin uyum sağlamaya başlıyor.
Zaten Türkçe’nin yapısına çok uygun bir ölçü. Ayrıca serbest ölçü de Türkçe’nin yapısına uygun ki Dede Korkut Kitabı’ndaki soylamalarda bunu açık olarak görüyoruz.
Hakikaten güzel olmuş. Okurken Halk şairlerimizi okuyormuş gibi hissettim. Hece ölçüsü candır.
Dörtlükler durumda, koşma tarzında ama ölçüsüz olarak yazmayı deneyin bir de… O da ayrı bir güzelliktir…
Denemekten zarar gelmez. Bakarım.