Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/kadro-gunay-hakan/
Kış ortasıydı. Yağmur yüklü bulutlar boşaldı boşalacak, hareketsiz duruyordu gökyüzünde. Alacakaranlıkta kalan üniversite kampüsünün eski binaları gün ortasında ışıklarını yakmıştı. Işıkları yanmamış olarak kalan tek tük odalardan biri, Haberleşme Mühendisliği bölümünün ikinci katında, Entegre Devreler laboratuvarının köşesindeki Doç. Dr. Ömer Gün’ün ofisiydi. Ömer ofisinde yalnızdı. O sabah gazetede komşusu Erman Bey’in intihar ettiğini okumuştu. Şok… (DEVAMI…)
1 Beğeni
Hakan selam,
Hikayedeki tüm karakterleri gerçekçi buldum. Hepimizin hayatından birer Süleyman geçti maalesef. İçi çürümüş ve doymak bilmeyen egolarıyla kaç zihni körelttiler. Ömer bir öykü karakterinden fazlasını hissettirdi bana. Her gün karşı kaldırımda yürüyen renksiz takım elbiseli, yaşlıca ve düşünceli adamlardan biri. Ömer’in nafile hak arayışını, ki kendisi bile umutsuz, kasılmış yanak kaslarımın gerginliği eşliğinde okudum. Sanki onun zaferiyle rahatlayacaktık okurlar olarak. Ama aksine çekmecenin karanlığına geri döndük Ömer’in boşanma kağıtlarına ve metalik kabzasının soğukluğuna. Belki Ömer hayatın, ihtiyar kaşlarına oturttuğu büyük kayanın ağırlığından kurtulacak emeklilikte. Ömer’in umuduna, çabasına, senin de eline sağlık Hakan.