Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/kara-cuma-sedat-barkin/
Diğerlerinin parmak uçlarından, aşil tendonlarından, duyguları ve duygulanmamaları üzerinden bedenlerine yayılan, yüzlerinde beliren kabullenişi -kaderlerine boyun eğmiş değil de üstlenmiş gibiler, kutsal bir vazife edasıyla taşıyorlar- suratıma yerleştirmeye çalışıyorum. Bir iki zorlama mimik girişimi, taklit etmenin tatminsizliği; vitrin camlarına yansıyan ifademden memnun değilim. Farklı olmanın tam sırasıydı şimdi diye düşünüyorum; göze batmak, görünür olmak, olmak… (DEVAMI…)
2 Beğeni
“Sanırım diyorum kendi kendime; sesimi yeterince duymadılar.”
Mişima’ya selam olsun
Kaleminiz çok güçlü hayran kaldım.
Merhaba,
Başlığını son derece doğru tanımlamış, kısa ama oldukça dolu bir metindi. Başlarda sezdirdiği sınırları blurlaştıran grilik ile finaldeki harika tespit, -oda kokusu ve anonsla da ziyadesiyle başarılı olarak desteklenmiş- dozunda, dengeli ve kurgusal olarak birleştirilmiş.
Zihinsel tanımlama, usta işiydi.
Elinize sağlık.
Ruhları boşalmış otomatlar… Duyguyu çok iyi vermiş, o anı dolaysızca hissettiren bir öykü… Kaleminize sağlık, ayrıca iki kere ölmesini bilen zombilerin erdemi müthiş!