Eğlenceli olacağını düşünüyorum. Aklımıza gelen herhangi bir karaktere, herhangi birinin ağzından mektuplar yazabiliriz.
Sevgili Harry Potter; Eski bir yoldaşın olarak sana kalbim kadar karanlık, içim kadar solgun bu mektubu yazıyorum. O expresste ilk karşılaşmamızda dostça selamımı yanlış anlayıp korkmuş, bayılmıştın. Daha sonra Quidditch maçında seni süpürgede görünce gelip özürlerimi iletmek istedim ama daha vahim bir sonuç ortaya çıktı. Kalbim nasıl sızladı anlatamam, kendimi çok kötü hissettim. Kendimi düzgün ifade edebilmem ve muhabbetimizi ilerletmemiz adına Hogwarts’ a çayını içmeye geleceğim. En kısa zamanda görüşürüz.
Sinsi, Sevimsiz Frodo, Yaşam amacımı, kıymetli yüzüğümü benden kopardın. O süpürge saçlı Gandalf yüzüğü sana layık gördü. Neymiş sadece sen yüzükle baş edebilirmişsin. Yüzük her an beni çağırırken sen de kim oluyorsun sıkıcı hobbit? Kıymetlimi benden çaldın. Tüm lanetler üzerine yağsın, hüküm dağının ateşi evini sarsın. Yüreğin kördüğüm olsun, Gandalf bile çözemesin. Orklar seni zift karası kuyulara atsın. Yüzüğümü geri alacağıma ant içerim, bekle beni zavallı hobbit.
Sevgili Glenda, bir bilsen sana öyle bir tutkunum ki, ah. Biliyorum, tutkunların öyle çok ki benim eksikliğimi bilmemişsindir bile, sen ki herkesin gözlediği ve özlediği, uğruna otlar içtiği, kendinden geçtiği. Bugün yine çıktık tiyatrodan, seni izlemedim ama izlerken seni düşündüm hep, ah oradaki sen olsaydın nasıl da değişirdi tüm sahne, geceler nasıl da birden gündüz olur, ağlayan gözler, kahkahalar haykıran boğazlara nasıl da şıppadak dönerdi, benim canım Glenda’m. Nasıl ki çingeneler Renada’ya Katedral’i görmeye gidiyorsa, ben de o karanlığın içerisindeki ışıklarda seni görmeye geliyor, doyamıyor, esriyorum.
Sanat’ı belki ama estetiği seninle öğrendim ben. Açık Kompozisyonum’sun sen benim, gökyüzünün, karın, suda yansıyan bulutların, ışığın kadınısın sen. Gözümün eğitimini tamamlayansın. Hep düşlediğim uyku, kuruntularımın hakikatisin. Seninle aynı göğü paylaşmak bir cennettir, sen benim Zeytin Dağları’msın. Seviyorum seni, bütün ömrümce, gece gündüz, seni seyretmek isterim, sence de bir talih değil mi bu?
İmza
John Merrick (The Elephant Man)
Özet
Glenda’ya Öyle Tutkunuz ki - Julio Cortázar (Mırıldandığım Öyküler)
Bazen seni üzdüğüm zamanlar oluyor. Ağlamandan korkuyorum. Yoo küçük anneciğim, sakın ağlama diyesim geliyor. Yüzünde ellerimi gezdirip ağlamana engel olmaya çalışıyorum. Eğer ağlarsan kendimi cezalandırıyorum. Hiç affedilmek istemiyorum. Bir köşede ağlıyorum. Hatta o an ölmek istiyorum.
Biliyor musun, küçük anneciğim? Senin kollarından mahrum kalmak bana en büyük ceza. Eğer ben ölürsem M.Rambaud eve gelir. O benim dostum ama bizim evde seninle yaşamasını asla istemem. Babam gibi olamaz ki küçük anne! Oh, yine üzülüyorum bak. Düşüncesi bile çok kötü.
Ah, bu Rosalie de hiç bir işi beceremiyor! Görsen belki kızarsın ona. Ben senin yerine kızabilir miyim küçük anne?
Bu satırları bir akşamüstü çok uzaklardan yazıyorum. Hatırlar mısın bir sohbetimizde, sana ne kadar garip bir kadın olduğumdan bahsettim. Düşünüyorum sen de en az benim kadar öylesin; dış dünyadan ziyade kendi kafasının içinde yaşayan bir adam, bütünüyle yalnız ve kirlenmemek için diğerlerinden arınmaya mecbur.
Ben kendimi hayatım boyunca yalnız hissettim, ancak bundan asla şikayetçi olmadım. Sahte kalabalıkların arasında olmaktansa bu daha iyi bir seçenekti. Seninle karşılaşana kadar insanlardan özellikle erkeklerden nefret ediyordum. Sen Raif, bende bir şeyleri değiştirdin ve beni kendine inandırdın. İnanma gücümü bana geri verdin.
Şimdi ikimiz apayrı ülkelerde nefes alsak da sen buradasın. Nereye gidersem gideyim senden bir parçayı hep beraberimde taşıyor olacağım.
