Benim çok sık başıma gelen bir şey bu, aramızda psikolojiyle ilgili bilgisi ya da bu konuda herhangi bir tahmini olan var mı? Çok canımı sıkıyor çünkü. Başlık yeterince açık ama bir örnekle sizin için somutlaştırabilirim. Mesela annemle kız kardeşim tartışıyor diyelim, ortamdaki gerilim beni o kadar yoruyor ki ağlayasım geliyor ve bu tahmin edersiniz ki pek güzel bir his değil.(özellikle de annemle kız kardeşimin ne kadar sık tartıştığını düşününce😂) Tabii ki onlarınki anne kız kavgası, en fazla ertesi gün barışırlar ama özellikle tanıdığım ve sevdiğim insanlar arasındaki gerilim onlardan daha çok etkiliyor beni bazen. Hatta çok sevmeme bile gerek yok, tanıdığım iki kişi kavga edince de böyle oluyor. Onlardan daha çok geriliyorum. Ortamdan kaçmaya yer arıyorum, her ne kadar arabulucu olmak istesem de bazen o hisse dayanamıyorum. Sizce bunun sebebi ve çözümü ne olabilir? Tahmini olan var mı?
Nedenini bilmiyorum ama bende de var bu. Yüksek ses, kavga, gerilim bunlar kadar nefret ettiğim bir şey yok galiba. Babam yüksek sesli konuşan, kızınca bağırmaya başlayan bir insan ve küçüklüğümden beri aile içinde hep kavgalarımız olur. Bu durumdan bu kadar nefret etmemi buna bağlarım genelde.
Keşke bir çözümünü bilsem çünkü ben de gerilimli yerlerde gelen o mide bulantısından, nefes alamamaktan usandım.
O durum bende de var. Hatta tanımadığım kişiler tartışsa sokakta ona bile çok sinir olur, gerilirim. Gidip bağırasım geliyor, ayrılın be koca insanlarsınız diye.
Genelde sessiz kalıyorum, biraz sakinleşeyim diye ama zor tutuyorum kendimi.
2-3 yıl öncesine kadar çelik gibiydim aslında. Umursamamayı becerirdim. Ama yaşadığım bir şeyden sonra bu durum bozuldu. Bazı konularda hassaslaştım sayılır. Hâlâ daha keşke eskisi gibi olsaydım diyorum.
Psikolojiyi seviyorum okulda da rehberliğe çok sık giderim ama yinede tahminim şu küçükken yaşadığın bir kavga seni fazlasıyla korkutmuş olabilir (bunu hatırlamayabilirsin.).Bu yüzden iki kişinin kavgası asla düzelmeyecek ya da sonunda kötü bir şey olacağını düşündüğün için öyle bir ortamda kalamayabilirsin.
Bence bunu fark edip buraya yazmanız (hepiniz için) çok büyük bir adım çünkü çoğu kişi bunları umursamaz. Eğer böyle bir durum tekrar olursa o an duygularınızı hissedin ve " neden böyle hissediyorum ?" diye sorun. Ve eğer yapabiliyorsanız okul rehberliğine danışın.
Benimki hassaslık değil aslında. Sadece kavgalar sinirimi bozuyor. Kendimi kaptırıp ben de saldırganlaşırsam durumun daha kötü olacağını bildiğim için sinirimi bastırmaya çalışıyorum.
Normalde duygusalım aslında. En basit dizide bile bazı sahnelerde duygulanırım hemen. 
Buna rağmen bazı kişilerin fazla etkilendiği (mesela deprem veya kaza anı) anlarda da çok rahatım.
Haksızlığa tahammülüm yok o anlarda benim de gözlerim dolabiliyor, sinir eşliğinde. Sanırım sizinki de öyle bir durum. 
Aynısını yaşıyorum. Asla biriyle kavga edemiyorum ne kadar sinirimi bozarlarsa bozsunlar hiç bir şekilde kavga etmiyorum genelde soğuk davranıyorum. En son kavgamı 6-7 sene önce yaşadım sinir krizi geçirerek. Onun dışında bir daha olmadı ve uğraşsam da olmuyor. Hakaretli tartışmalarda bile en fazla düşünmek için 3-4 saniye duraklasam sonrasında “soğudu bu kavga, çok zaman geçti artık bir şey demeye gerek yok” diye düşünüp cevap vermiyorum.
Aynı bende de oluyor. Sinirleniyorum və ağlayasım geliyor. Soruyorum kendi-kendime ki, neden bu kadar etkiledi beni. Aslında hiçbir anlamı yok. Annem kız kardeşime derslerini çalışmadığı, düşük notlar aldığı için kızdığında böyle oluyor. Yani haklı olmasa hadi neyse de. Ve sonda bu gerilimin sonu benimle bitiyor. Onun sorumsuz olmasından ben sorumluymuşum gibi bir şey. 