Ha ha ha… ve ardından üç nokta. Bir iki üç… Elimdeki peçetelere hiç durmaksızın yazıyorum. Ha’lar birbirini kovalıyor. Noktalar yakın takipte. Bir gülüyorum. Bir yazıyorum. Bak anne! Yazarken de gülebiliyorum. Gülerken de yazabiliyorum. Annem kaş göz yapıyor. Peçeteleri yazılarla çok mu doldurdum? Gülmek onlara da mı ağır geliyor? Oysa ne basit, ha ha ha… Odanın… (DEVAMI…)
İlgisiz bir çocukluğun üzerinden anlatılan, balina temasına da sevimlilik bağlanan naif bir öyküydü. Balina kusmuğu ve parfüm, Akdeniz ilgisi hoştu. Sadece kısa tutulma çabası sanırım öyküyü biraz zorlamış. Her şey ışık hızıyla olup, bitti. Metin içerisinde biraz daha genişletilmeyi hakkediyor bence. İlhamınız bol olsun. Diğer sayılarda görüşmek üzere.
