Yatmadan önce kızıma Kırmızı Başlıklı Kız masalını bu şekilde anlatıyorum. Eşim de ben de çok eğleniyoruz ama masalı yazıya dökünce eşim, “Buna sadece biz güleriz :D” dedi. Ben de merak ettim, bizden başka masalın bu halini komik bulacak biri var mıdır acaba, diye.
Kırmızı Başlıklı Manyak
Bir varmış bir yokmuş. Kırmızı başlıklı manyak bir kız varmış. Bu kız sabahtan akşama kadar annesine babasına tebelleş olur, bir saniye rahat vermezmiş. “Anneee, yemek yaptım,” der mutfağı dağıtır, “Babaaa, iş yaptım,” der kitapları her yere fırlatırmış. En sonunda annesi dayanamamış, “Al şu sepeti hadi büyükannene mi gidiyorsun, nereye gidiyorsan git. Balkondan atıcam kendimi en sonunda,” demiş. Kırmızı başlıklı kız sormuş, “İş mi yapıcam anne? Büyükannem hasta mı olmuş?” diye. “Hee iş iş. Hadi git, yeter,” demiş annesi. Yeni bir görev bilinciyle kendisi kadar büyük sepete sarılan kırmızı manyak yola koyulmuş.
Büyükannesine giderken, “Ben büyükanneme gidiyorum! Büyükannem hasta olmuş!” diye bağıra bağıra yürüyor, yoldan geçenleri çevirip onlara da musallat oluyormuş. Kırmızı başlıklı manyağın sözlerini duyan Kötü Kalpli Kurt Kardeş öhöm yani Kurt Kardeş, “Aaa, büyükanne hasta olmuş. Kaç yıllık komşuyuz, hukukumuz var. Gidip geçmiş olsun diyeyim,” demiş.
Gitmiş büyükannenin kapısını çalmış. Büyükanne tabii yaşlı, vertigosu var, dizler kireçlenmiş, düzgün yürüyemiyor. Kapıyı açtığı gibi sen başı dön, ayağı kay, tepetaklak düş. Tepetaklak düşen büyükanneyi gören kurt da elbette bir şaşırmış, “Aaaa, ne oluyor?” derken büyükanne kurdun şaşkınlıktan açılan ağzına gir. Olacak iş mi?
Kurt ilk şoku atlattıktan sonra, “Yahu büyükanneyi yuttuk yanlışlıkla hadi neyse de, bu kırmızı başlıklı kızı ne yapıcaz? Sittinsene rahat vermez. Tutturur büyükannem diye. Hay allah ne yapsam?” diye söylenirken, aklına bir fikir gelmiş ve büyükanne kılığına girmiş. Yatmış yatağa, kırmızı başlıklı kızı beklemeye başlamış.
Mahallelinin de, “Yavrum başımız şişti artık. Hadi büyükannene,” diye dehlemesiyle en sonunda büyükannesine giden kırmızı başlık, kapıyı çalmış, “Büyükanniee! Ben geldiiemm!” diye bağırmış. Kurt da, “Gir içeri yavrum, kapı açık,” demiş. Kırmızı başlıklı manyak, “İş yapıyoom, iş yapıyoom,” diye kendi kendine söylenerek içeri girmiş. Sepeti tutmuş salonun bir tarafına fırlatmış, başlığını çıkarmış masanın üzerine fırlatmış. Böyle de dağınık, umursamaz bir kızmış işte. İçeri girer girmez büyükannenin evini dağıtmış. Neyse efendim, kırmızı başlıklı kız, büyükannesi sandığı kurdun yattığı yatağın başına gelmiş, şöyle bir süzmüş onu. İçinden, “Ovvv! Büyükannem nasıl hasta olmuş ya? Bu ne yarabbim? Evlerden uzak, bulaşıcı olmasa bari,” diye geçirmiş. “Büyükanne sen hayırdır? Gözler bir pörtlemiş, bir acayip olmuş,” demiş. Foyası meydana çıkmasın diye kurt, “Ha yok ya. Benim gözlükler şişe dibi evladım, sana öyle gelmiştir. Gözlük takıyorum ya seni daha iyi görebilmek için,” demiş. “Büyükanne senin suratın, kulaklar falan da bir acayip olmuş,” demiş kırmızı başlıklı kız, “kuaföre gittiğinde demiyor musun, az bir ağda yapsın, insan içine çıkılır mı böyle?” “Evladım evden çıkabildiğim mi var? Ne kuaförü ağdası?” diye cevap vermiş kurt. “Tamam ben yaparım ağdayı, elime mi yapışacak,” demiş kırmızı başlıklı kız. Hemen koşmuş, ağdayı kaptığı gibi kurdun suratına çalmış. Kurt, ne oluyor diyemeden de tutup çekmiş. Kurt, “Yandım Allaaah!” diye bağırırken kurdun açık ağzına bu sefer de kırmızı başlıklı kız düşmüş.
Büyükannenin hasta olduğunu düşünen mahalleli de tam o sırada toplanmış, hasta ziyaretine gelmişler. Bir de bakmışlar, evin içi tarumar, sepet bir yerde, başlık bir yerde. Her yer dağınık. Kurdun suratı kanlı (ağdadan). Karnı davul gibi. “Bu hain kurt kesin kızı da büyükannesini de yedi, hadi biz de onu göle atalım boğalım,” demişler. Hemen bir linç kültürü, efendime söyleyeyim orman kanunu. Böylece masum ve acılar içindeki kurdun sonu gelmiş.
Bu masal da burada bitmiş.
