Koza
Parçaladım kozamı, yeniden yarattım kendimi
Tanıyamıyor kimse beni, annem bile
Ayna da bakıp yüzüme arıyorum benliğimi
Defolu bi ruha sahibim, delik deşiğim
Aldığım nefes doldurmuyor içimi
Bir avuç yalana sahibim, karşılığında güvenimi verdim
Kalbim heykel gibi; soğuk ve kirli
İyi biriydim, sevmeye çalıştım herkesi
İnandığım yalanlar vardı, biraz da umudum
Zihnim gece yarısı kadar gürültülü, dudaklarım pas tutmuş
Bugün kollarımı saran vücutlar yarın yok olacaklar
Derinlemesine kesik hislerim, dikiş tutmazlar
Var olabilmek için ruhumdan vazgeçtim
Yıkılmamak için kendimi terk ettim
Artık yoruldum, biraz hissetmek istedim
Bir kez olsun, bir kalbe sevgi beslemek istedim
Yüzüme gerçekleri fısıldayan aynayı paramparça ettim
Elimden akan kanları izledim
Yarattığım benliği yeniden üstüme giydim…
-Koray Verakan-