Güçlü cümlelerinin arkasında yenilgi yatıyordu.
Bir kış gecesi kadar sert, ilk fırtına da yıkılacak kadar güçsüzdü!
Yanında taşıyordu Tanrıyı, cepleri dua doluydu.
Titrek bacaklarıyla attığı her adım da yere düşüyordu.
Çelimsiz bedenine yüklediği bir avuç inanç vardı.
Güçlü durması gerekiyordu; durmazsa, geçmişin altında kalırdı.
Ne kadar zamandır kaçıyordu dünden, hatırlamıyordu.
Kaderinin kum saati tersine döndüğünde anlamıştı geç kaldığını.
Ayna karşısında incelediği çizgileri bir yoldan ibaretti…
Her yol bir başka pişmanlıktı.
80 yıllık külfet omuzlarına yuva yapmıştı.
Bir kış gecesi kadar sert, gençliği kadar kayıptı.
-Koray Verakan-