Gri kentin tepesinde parlayan soğuk ve parlak dolunay
Konuştu benimle o gece; “Kutsal bir yalnızlıkla sınanıyorsun”
Fısıltılar duyuyordum kalabalığın ortasında ama kimse yoktu
Nefesim giderek kesiliyordu, ruhum hala kaçmak için çabalıyordu
İnsanlar yanımdan hızla geçerken omzuma çarpıyorlardı
Gerçek miydi onlar? Gerçekten oradalar mıydı?
Bir çığlık atsam duyabilirler miydi beni?
Tüm dertlerimi bir çığlığın içine sığdırabilir miydim?
Soğuk ve parlak dolunay konuştu benimle “Kutsal bir yalnızlıkla sınanıyorsun”
Sis perdelerinin örttüğü karanlık yolda tek başıma yürümekten yoruldum
Dizlerim artık düşüncelerimi taşımıyordu, kendi zihnimin içinde sürgündüm
“Onların arasına karışmak istiyorum, onlar gibi yok olmak istiyorum” dedim fısıltıyla
Soğuk ve parlak dolunay bir anda kan kırmızı renge büründü… Yağmur döküldü
Bir fısıltı duydum, bu sefer tüm kalbimle “Kutsal bir yalnızlıkla sınanıyorsun”
Eğer alınmazsanız bu şiirinize de yorum yapmak istiyorum. Ben yine beğendim fakat birkaç düşüncem var. Aslında mantık olarak şiire yorum yapmak biraz saçma ama okurken kulağımı tırmalayan veya akışı bozduğunu düşündüğüm bir kısımdan bahsetmek isterim.
Burada bir kopukluk yaşadım. “Sürgündüm” kelimesi yerine belki farklı bir kelime olabilirdi. Kafiye sonda olduğu için orası biraz tırmaladı beni.
Burada da şöyle olsa daha uyumlu olurmuş gibi geldi.
“Onların arasına karışmak istiyorum, onlar gibi yok olmak istiyorum” dedim fısıltıyla yağmur döküldü
Tabii böyle yapınca bir alttaki yağmurlu kısmı da çıkartmak gerekiyor.
Gri kentin tepesinde parlayan soğuk ve parlak dolunay
Konuştu benimle o gece; “Kutsal bir yalnızlıkla sınanıyorsun”
Fısıltılar duyuyordum kalabalığın ortasında ama kimse yoktu
Nefesim giderek kesiliyordu, ruhum hala kaçmak için çabalıyordu
İnsanlar yanımdan hızla geçerken omzuma çarpıyorlardı
Gerçek miydi onlar? Gerçekten oradalar mıydı?
Bir çığlık atsam duyabilirler miydi beni?
Tüm dertlerimi bir çığlığın içine sığdırabilir miydim?
Soğuk ve parlak dolunay konuştu benimle “Kutsal bir yalnızlıkla sınanıyorsun”
Sis perdelerinin örttüğü karanlık yolda tek başıma yürümekten yoruldum
Dizlerim artık düşüncelerimi taşımıyordu, kendi zihnimin içinde kayboldum*
“Onların arasına karışmak istiyorum, onlar gibi yok olmak istiyorum” dedim fısıltıyla yağmur döküldü
Soğuk ve parlak dolunay bir anda kan kırmızı renge büründü…
Bir fısıltı duydum, bu sefer tüm kalbimle “Kutsal bir yalnızlıkla sınanıyorsun”
Yorumunuz için teşekkür ederim. Eleştiriler saygı çerçevesi içinde yapıldığı müddetçe şikayetçi olmam, hatta daha çok mutlu olurum.
Aslında yazdığım bu yazıyı paylaşıp paylaşmaya konusunda çok kararsızdım, değindiğiniz noktaların farkındaydım. İnsan yazı yazarken kendini kaptırıp tamamen duygularına göre hareket ediyor, yazıya dönüp şöyle bir baktığında teknik hataların farkına varıyor ama oraları düzeltme ihtiyacı duymuyor. Bazen hissiyat tekniğin önüne geçebiliyor Yorumunuz ve eleştiriniz için tekrar teşekkür ederim
Pek tabii işin duygusal yönü var. Ben de neredeyse asla değiştirmem. O an içimden öyle geldiği için bırakırım. Bu konuda sizi anlıyorum ama bazılarımız bazen değişikliğe gidebiliyor. Ben de şansımı denemek istedim. Kaleminize sağlık. Ben genel olarak beğendim şiirlerinizi.
Yorumunuz ve eleştiriniz için tekrar teşekkür ederim