Maışlar ne kadar? 
Ve gidenler yabancılık çekip depresyona giriyorlar mı? Ev özlemi. 
Ben yurtdışı düşünmediğim için zamanında yapılan toplantılara katılmamıştım ama insan hep bir ‘‘acaba’’ diyor yani. Yine de gitmeyeceğim sanırım. Yaban ellerde yapamam ben. 
Teşekkürler bu arada, baya bilgilendirici oldunuz benim için.
Covid dönemi öncesinde kursa daha yeni başlamıştım, Goethe’ye gidiyordum ve ancak daha 2. kurun yarısındaydım. O sıralar dönem 3 öğrencisiydim, okulla gayet güzel gidiyordu. Tavsiye verecek olsam ilk kurları kendinizin halletmenizi önerebilirim. 2 ay A1.1’e gittim ve kendim çalışsam yarısından daha da az bir sürede halledebilirdim. Gerçi konuşma vs konusunda çat pat da olsa yardımı oldu evet ama ilk kurları kendiniz halledip sonra B’den itibaren kursa gitmek hem maddi açıdan hem zaman açısından büyük kazanç olur. Önceki cevaplarımda bahsetmemişim ama ben de mezun değilim şu an dönem 5’im Bazı sebeplerden dolayı o dönemki dil seviyemde kaldım, henüz A2 dahi olamadım. Bu konuda kendimi ve aklımı ancak toparlayabiliyorum, ancak bir tavsiye verecek olsam (üstteki yazınızdan 3. sınıf olduğunuzu öğrendiğim için) dil öğrenecekseniz hemen başlamanızı tavsiye ederim. Çünkü 4. sınıfta stajlar başlayınca zaman bulmak da dahil her şey daha da zorlaşıyor. Büyük stajlar alırken konulardan dolayı, küçük stajlar alırken de 1-2 haftada bir sözlü olmasından dolayı oturup zaman ayırmak gerçekten zorlaşıyor. Benim kendi adıma en büyük pişmanlığım bu. Bir de herhangi bir yaz tatilinde yurtdışı stajı ayarlamamış olmam. Geriye dönsem bu ikisini mutlaka yapardım. Siz dil sordunuz ben nelerden bahsettim… Neyse toparlayacak olursam, okulla birlikte gider evet ama dil öğrenmek çok kişisel bir şey. Bazılarının yatkınlığı oluyor ve çok kısa sürede halledebiliyorlar. Fakat sizin önünüzde zaman var ve kendinizi çok sıkıştırmadan mezuniyete kadar C1’e rahat gelebilirsiniz ama devamlılık önemli, benim gibi hata yapmamak lazım.
@Merlian flood olmasın diye buraya yazayım size de 
Maaşlar çok yüksek değil, yani birim olarak düşünülünce… Rahat yaşamalarına, birkaç ayda bir tatil yapmalarına yetiyormuş. Bir doktor yurtdışına gidip zengin olmak istiyorsa Almanya’yı değil Amerika’yı seçmesi daha mantıklı olur Ve gidenlerden depresyona giren çok var. Gerek birinci dereceden tanıdıklarım, gerek duyduklarımın en büyük şikayeti bu yönde. Özellikle yalnız gidenler. Çift olarak gidenler genelde bunu çok yaşamıyorlarmış ancak yalnız gidenler sosyal açıdan zorlanıyorlarmış oldukça. Hatta gidip geri dönen tanıdığım 2 kişi var. Biri çok sosyal biri ve orada bunu bulamayınca kendini kötü hissetmiş. Biri ise çok sosyal değil ancak yalnızlık onu çok yormuş. Ben de bu konularda çok düşündüm ancak oldukça introvert bir insan olarak altından kalkabilirim diye düşünüyorum, yani inş, bakalım.
Benim de bu konuda çok gelgitlerim var. Hem gitmek istiyorum hem istemiyorum. Oradaki çalışma şartlarını istiyorum ama burada yaşamak istiyorum. Şu anki düşüncem neye karar verirsem, hayat beni nereye yönlendirirse yönlendirsin denkliği almak, sonrasında burada kalsam bile orada daima bir seçeneğimin olacağını bilmek beni memnun edecek.
Emin olun ki Almanya’da Hatay’da çekeceğiniz yabancılığın yarısını bile çekmeyeceksinizdir 
. Benim de aklımdaki en büyük soru işareti Almanya’da çok fazla Türk olması ki Almanya’daki gurbetçilerin genel kafa yapısını az çok biliyorsunuzdur. Umarım öyleleriyle çok karşılaşmam ileride.
Hocam bu değerler brüt değil mi?
Evet, o tablo yıllık brüt maaşları gösteriyor.
Anladım çok sağ olun, benim aklımda plastik cerrahide uzmanlık yapıp klinik açmak var aslında Avrupa’da. Bu gibi dallarda halkın özel sektöre yönelimine dair bir bilginiz var mı acaba? Amerika’da çok yüksek paralar kazanılabiliyor bu alanda ama Avrupa’nın çoğu ülkesinde bu geçerli değil gibi duruyor, bir de sizden öğrenmek isterim.
Çok sağ olun gerçekten çok yardımcı oldunuz, beni ders çalışmak için de motive etmiş oldunuz 
.
Yurtdışında mısınız? 
Sitede bu kadar çok doktor ve adayı görmek sevindirdi. 
Cevap veren herkese tişikkirlir ve umarım herkes istediğini elde eder. @Marjorie
Hemen okuyorum. Teşekkürler. 
Onu adı sanı belli olan tüm okullar yapıyor hatta çoğu sırf öğrenci yolmak için bilerek öğrenci bırakıyor. Motivasyonun hiç düşmesin eğer gerçekten okuduğun mesleği seviyorsan devam edecek gücü kendinde bulursun ama sevmiyor ve okumak istemiyorsan kendini zorlamak sadece sana zarar verir bence.
@Agape, düzenlemeler için teşekkür ederim. Hızlı yazıyorum cevap veriyorum. Farkında olamayabiliyorum.
Sorulması gereken sorunun cevabını bazı arkadaşlar vermiş. Önemli olan, arkada bırakabileceğiniz öğelerin ne olduğunu kendi başınıza tartmak ve karar vermek. Sonra başarabileceğinize inanmak. Sonrası zaten geliyor bir şekilde arkadaşlar. Avrupa’da, Kanada’da nitelikli orta sınıf açığı inanılmaz boyutta. Milyonlarla ifade edilen bu açığı neden bizler +1 olarak kapatmayalım? 
Şunu da eklemek isterim: Ben son 3 yılımda hep Kanada’ya taşınmak istedim. Hayırlısı ile, bu senenin sonunda bunu başarıyorum. Yaşım 34, kimse acaba geç kaldık mı diye düşünmesin. Herkesin, kendine göre bir başarma zamanı var. Birileri sizlerden önce yapmış olması, onu sizden daha başarılı hale getirmez arkadaşlar. Avrupa’da bir çok yer görmüş de biri olarak, lütfen Youtube platformu üzerinden ‘‘market alışverişi’’ vb. içerikleri izleyip karar vermeyin. Her yerde zorluk var. İlk 3 yıl çok da zorluk çekebilirsiniz, ki bu büyük bir ihtimal. Ama sakın, pes etmeyin.
Kanada - New Brunswick’de bir tanıdığım var. 5 yıl önce gitti. Benden 2 yaş büyük. Normalde, burada kazandığı ile sadece ayı geçirebiliyordu maalesef (birçoğumuz gibi). Şimdi orada, çok daha iyi bir işi var, vatandaşlık da aldı. Ev kredisi ödüyor. Maaşının 1/7’si ile. Arabası var. En temelde de mutlu abi adam. En önemli şey bu.
Son not: Nereden başlayacağım diye düşünmeyin. İlk önce dili halledin. İngilizce çok iyi olsun. (IELTS 7.5) Sonra gitmek istediğiniz ülkenin dili hakkında çalışma yapmanızı tavsiye ederim.
Evet hocam tabii ki çok seviyorum. Hocaların zorlamasından ziyade kendi yetersizliğimden böyle olduğunu düşünüyordum fakat bana dışardan bakan biri olarak olaya bakış açınız beni cesaretlendirdi.
Acaba yanlış yöntemle çalışıyor olabilir misin? Ben de ilk iki yıl zekamı çok sorguladım. O duyguyu biliyorum. Yöntemimi değiştirdikten sonra bariz şekilde yükseldi notlarım. Stajları da düşündüğümden rahat geçirdim. Hoca malignitesi başlı başına bir faktör ama problem yöntemse çözememen beni üzer😇 1 notu 1 saatte anlaya anlaya 1 kere okumak yerine hızlıca 4 kere oku mesela. Başta anlamadığın için vicdan azabı çeksem de çok faydasını gördüm ben☺️
Bu konuda ufak bir noktaya dikkat çekmek isterim.
Genelde tecrübe ile alakalı ve gördüğüm kadarıyla büyük bir çoğunluğun iş tecrübesi az. İster yurt dışı ister yurt içi olsun para dışında, işin kendi şartları dışında da hayata etki eden ciddi etmenler var.
Çalıştığım bir kurum para dışında bana inanılmaz fırsatlar da sunuyordu. Diş ve gözü kapsayan sağlık sigortası gibi. Ancak o kadar yoğundum ve o kadar stresliydim ki, hem sürekli hasta oluyordum hem de imkanlardan faydalanamıyordum. Parama , imkanıma rağmen günlerce dişsiz gezdim. Eve gidip uyumak en büyük nimetti. Sonra başka bir işe geçtim. Sigortam yoktu ama o kadar mutlu ve huzurluydum-huzurluyum ki… 7 yıl boyunca tek bir doktor ihtiyacım olmadı. Rahat rahat her işimi yapabiliyorum.
Bu tecrübeyle edinilen bir değerdir mesela…
İki; evde tv fazla açmıyorum. Gazete almıyorum. Bay T nin sesini duymaktan, görüntüsünü görmekten nefret ediyorum. Ama meslekten bağımsız olarak bu ülkenin bir ferdi olarak ne yaparsam yapayım, reklam panolarında, iş yerinde, çevremde mutlaka ve mutlaka kendisinin sesine maruz kalmak zorundayım. Halbuki öyle ülkeler var ki, ki bunlar Avrupa ülkesi de değil sadece huzur, sessizlik var. Siyasetçisi mecliste, kahvecisi kahvede. Trafiği, yolları, binaların boyası bile size bir rahatlık veriyor.
Yaşam pahalı, ücretler az. Ama akşam 16 dan 17 den sonrası sizin. Hafta sonları sizin. Tamamen size ait. 60 yıl konut kredisi alan dostum var. 60 yıl, bittiğinde 90 yaşında olacak. Ev derdi yok, araba derdi yok… Onun dertleri, kayak takımı olmaması yahut yelken kursu kayıtlarını kaçırmış olması. Böyle dertleriniz olmalı hayatta.
Bunlarda iş kadar, yurt dışı kadar önemli değerli etkenlerdir. Daha da uzun yazmayacağım ama ana babaya düşkünlükte bir kriter mesela.
Bu tip durumlar da hem yaşam hem iş seçimi için aklınızda olsun.
Teşekkür ederim. Şu anda deniyorum ve daha iyi oluyor. Sınav sonucuma da yansıyacak inşallah. Teşekkürler.
Mesleğimle ilgili bir şeyler yazmayacağım ama bugün yaşadığım bir durumu kısaca anlatacağım. İnsanları anlamak gerçekten de çok zor. Laf söylesen bir dert konuşmasan ayrı bir dert.
Biz 3 kişi 6 bloklu bir sitede güvenliğiz. Vardiya değişimleri her zaman sabah 07.30 ve akşam 19.30. Ben otobüsün gecikmesi kaynaklı haftada en fazla 1 kez 10 bilemedin 15 dakika gecikirim. Bu gecikmem de burada 17 senedir çalışan abiye denk gelince ister istemez hafta içi bunu erken gitmelerle telafi ediyorum ama gelin görün ki bu abimiz benim gecikmeme ayar oluyormuş. Güya ben enayi yerine koyuyormuşum onu. E abi hafta içi erken geliyorum birkaç kere diyorum. O ayrı diyor. Peki yarın sen geç gel 15 dakika diyorum o da ayrı diyor. Çıldırmamak elde değil.
6 aydır aynı yerdeyim her vardiya değişiminde 5 dakika kıyafet değişimi muhabbetine geç çıkıyorum. Ama bir kez olsun ses etmedim. Neyse bundan sonra dakikası dakikasına hesap yapacağım malum abiye. 3 dakika geç gelirse 3 dakika geç gelecegim ben de.
Bizim meslekte de böyle insanlar var işte.
Ah benim güzel mesleğim…Üniversiteye büyük hayallerle kaydolduğum, deliler gibi çalışarak mezun olduğum, gururla mensubu olduğum ama tam bir hayal kırıklığı olan mesleğim. İnsanlarda nefret ve önyargı oluşturduğu için söylemek bile istemediğim mesleğim. Artık neredeyse hiç para kazandırmayan mesleğim, derdi tasası stresi bitmeyen mesleğim. Hala seni çok seviyorum ama sen bana neler ettin?
Edit: Hukuk yazmayı düşünen gençler varsa bana özelden mesaj atabilir.
:(( Tahmin ettiğim bir meslek sanki.
Valla başkan adam 17 yıldır orada çalışıyormuş. Çok şey yapma, ekmek parası de, sabretmeye çalış. Hayatın her yerinde türlü insanlarla karşılaşacağız. Yani bu memur olsan da, başka bir işe girsen de büyük olasılıkla değişmeyecek. Onun için sen moralini bozmamaya çalış 
Ben de öyle yapmaya çalışıyorum zaten. Susacağım bir müddet daha sonra aynı şekilde devam ederse ben de gerekenleri söyleyeceğim.