Rıhtım forumu sayesinde hepimiz yeni yeni kitaplar keşfediyoruz. Bazen sadece isimleri veya kapakları kitaba olan ilgimizi doruklarına kadar çıkarıyor; bazen de konusunu araştırıyor, yorumlarını okuyor, hatta amansızca spoiler yiyoruz. Ama bu aşamaya kadar olan duygular asla kitabın verdiği duygularla aynı olmuyor.
Açıyorsunuz kitabı, başlıyorsunuz okumaya. “Aman Allah’ım! Bu benim hayalimdeki kitaptan çok farklı.” Daha iyi ya da daha kötü ama kesinlikle çok farklı.
Ben böyle durumlarda her seferinde kendimi gülerken buluyorum. Sizin de başkalarının yorumlarını okurken güleceğinizi ,“İnan o kitabın bunlarla alakası yok.” veya “Evet, sanırım ben de öyle düşünürdüm.” diyerek eğlenebileceğinizi düşünüyorum.
Mesela:
Kralların Yolu: Alaaddin ve Tinkerbell’in maceraları
İlber Ortaylı - Bir Ömür Nasıl Yaşanır? : “Çok yatmayın ya. Açın iki kitap okuyun. Boş geçirmeyin yani. Gezin, arada koşuya çıkın falan…”(Hiç İlber Ortaylı gibi değil.)
Kara Prizma: Her gördüğümde farklı okuduğum (kare prizma, kara plazma gibi) için her seferinde kafamda başka başka şeyler canlanıp duruyor. Yine de asıl adını düşündüğümde ve okuduklarımdan çıkarımım sonucunda özgün bir sistemi olan tadımlık kitaplardan biri olduğunu düşünüyorum. İnsanı yormayan bir kitapmış gibi geliyor. Bu tarz kitapları severim. Böyle sevdiğim çok kitap olmuştur. Beklentim hiç olmadığı için beni üzmeyeceğine eminim. Burada yanlış anlaşılma olmasın; genelde kitaplar üstüne beklenti oluşturmayan birisiyimdir.
Diskdünya serisi: Dünya için en büyük tehlikenin diskdünyanın üzerinde bulunan kaplumbağ dişi olduğu için, kaplumbağanın çiftleşmesi olduğunu okumuştum. Bu bile başlıbaşına saçma ve komik ayrıca nedense aklıma hep dünya düzdür diyenleri getiriyor. Muhtemelen okudukça kahkahalar ile güleceğim yüzde yüz gerçek hayatta bulunan karakterlerin ve varlıkların geçtiği ancak en absürt hallerinin bulunduğu bir seriymiş gibi geliyor.
