Ishiguro’nun daha önce Avunamayanlar adlı kitabını okumuş, beğenmiştim. Beni Asla Bırakma’yı elimden bırakamadım. Bazen karakterler yerine ben çitten atlayıp kaçmak istedim, onların yerine ben “Neden?” diye sordum. Ishiguro’nun distopyasında kaybolup gittim.
(Kitap ayracını arkadaşım beni düşünerek yapmış, paylaşmadan geçemedim.)
Fotoğrafı gece çektim ama sonlarını şimdi daha yeni bitirdim. Yazarı sınıf arkadaşım Sima abla ki abla dediğimi duysa terlikle döver de neyse. Kendisi hem okuyor, hem editörlük yapıyor hem yazarlık yapıyor hem çevirmenlik yapıyor. On parmağında on marifet yani.
İlk defa minikitap okuyorum. Cep telefonumdan bile küçük olmasına hayran kaldım. Sonunda sırf vakit geçsin diye oynadığım telefon oyunlarından kurtulabileceğim. 
