Beyaz, çok beyazdı
Güneşin ve ötesinde hayat
Hayat ki kopan günlerden uzak.
Bir tutam dirençti kolumuzda,
Kanımızda ve alnımızda.
Senin, bir tek senin içindi çiçek
O çiçek ki geleceği vaat edecek.
Yaklaşıyordu amansız sualler,
Suallerin ışığında yeni hayat,
yeni devran,
tazecik gül kokusu taşırdı.
Koynumuzda taşırdık ölümü,
Yine de,
Bir o kadar ırak görürdük yok olmayı.
Çünkü bilirdik, her birimiz bir çiçektik,
Çiçektik bir tarlada-
koca yangın ortasında.