İyi okumalar.
Küçük bir çocuk bazen, ölümün nasıl bir şey olduğunu merak eder. Hep, derin bir uyku olduğunu düşünmüşümdür. Zamanın işlemediğini, uyuduktan sonra hemen kalktığımız an gibi olduğunu hayal etmişimdir. Anne ve babama sorduğumda, “Önemli olan ölümün ne olduğu değil, nasıl olduğudur. Eğer iyi değilsen, ölürken gözlerin kasılmaktan çatlar ve hoş olmayan şeyler görürsün” diyorlardı. İkisinin de tarif ettikleri şekilde ölmeleri beni çok üzüyor. Hem de bu kadar iyi olduklarını düşündüğüm halde. Yeterince iyi olmanın sınırını bilmemekten ve bunun eninde sonunda benim başıma gelmesinden korkuyorum. Görebildiğim kadarıyla yüzleri, yaşadıkları şok ile çarpılmış görünüyor. Göz bebeklerini seçemiyorum, bu yüzden bana söylenenlerin doğru olup olmamasıyla ilgili bir şey söyleyemem. Şu anda gözlerim oldukça kuru bir halde, kırpılmadan durmaktan dolayı siyah halka bir büyüyüp bir küçülüyor olmalı. Ebeveynlerimin dediği şeyi yaşar gibiyim. Küçük bir çocuk bazen, ölümün nasıl bir şey olduğunu merak edebilir, fakat onu yaşamak istemez sanırım. Ben istemiyorum.