Gerek kitaplarda, gerekse (en çok da) internet ortamında Ruh çağırma, Quija Tahtası, çeşitli ritüeller gibi şeylere inanıyor musunuz? İnanıyorsanız neden? İnanmıyorsanız neden?
Şimdi anonim olduğu için sizinle internette gördüğüm bir ritüelin ana mantığını paylaşacağım. Nasıl yapılacağı falan değil iddia edilen sonuçları yazmaya çalışacağım.
Saklambaç Ritüeli
Ritüelimizin adı bu. İlk olarak bir oyuncak bebek edinmemiz gerekiyor. İddiaya göre oyuncak bebeğin içine oyun oynamayı seven bir ruh giriyor ve sizinle saklambaç oynuyor. (Bebek bildiğiniz yürüyor ve sizi buluyormuş(!) Oyunu gece oynayıp şafakla beraber sonlandırmanız gerekiyormuş. En sonunda bu oyunu şafağa kadar başarıyla (hayatta kalarak) bitirdiyseniz artık hayatınızda her şey yoluna giriyor ve çok iyi bir hayat yaşıyormuşsunuz.
Ritüel bu kadar. Açıkçası denenmemesi veya inanılmaması gerekiyor diye düşünüyorum zaten o yüzden ayrıntılı olarak ne yapılması gerektiğini yazmadım. Bir korku-gerilim tutkunu olarak bebeğin sizinle saklambaç oynaması fikri hoşuma gitti ve sizlerle paylaşmak istedim.
Normalde böyle bir tavır sergilemem fakat böyle şeylere inanmıyorum çünkü dirensem bile tarafsız olmak için okumayı bitirdiğim anda bu tarz saçmalıkları okuduğum için pişman oluyorum. Olayın içinde biraz mantık görebilsem bir derece uğraşırım irdelemeye, hayatımla hiçbir ilgisi olmayan bir eylemin hayatımı yoluna sokacağına ve çok iyi bir hayat yaşamama katkı sağlayacağına inanmam için ne yaşamam gerekiyor gerçekten bilmiyorum. Böyle fantazilere kapılıp gitmek yalnızca kendine dair umutlarını bir kenara koymuş insanların anlamsız arayışlarıdır gibi geliyor. Tabi bunların hepsi benim düşüncelerim farklı düşünebilirsiniz, bilgi alışverişi yapabiliriz. Umarım bilgi alışverişi olur.
Bende inanmadığımı ve inanılmaması gerektiğini belirttim ancak korku-gerilim okurlarının ve izlemeyi seven insanların etkilendikleri ve hoşlandıkları şeyler doğaüstü ve var olmayan şeyler. Bugün bence uzaylılar da zombiler kadar bana mantıksız geliyor.
Açıkçası inanmasak da korku kültüründe bunlar var. Bence bunlara inanmak cinci hocalara gidip cin çıkartmaktan iyidir.
Kesinlikle, tavrım size karşı değil duruma karşı onu belirteyim, bu şekilde keskin konuşmamın nedeni de bu konuların bam telim gibi olmasıdır. Yani demek istediğinizi de anlıyorum fakat bir yanlıştan başka bir yanlışa başvurarak kaçınmak ne kadar doğru olur bilemiyorum. Kültüre dair, bu düşüncelerin vs. varlığını kabul ediyorum ama doğaüstü taraflarının @kaanaskin93’ın da dediği gibi bu işlerle uğraşanların algısıyla ilgili olduğunu düşünüyorum.
Ben bu okur kategorisine giren biri olarak neden doğaüstü şeyler okumaktan zevk aldığımı söyleyeyim: Çünkü var olmadıklarını biliyorum ve korkmuyorum. Bu yüzden bu kitaplar benim için kısa süreli hoş bir maceradan/gerilimden ibaret kalıyor.
Sadece bunlar değil elbette: En ufak bir batıl inanç bile bende olumsuz bir his yaratıyor. Belki hayaletlere inanan çok insan yok ama nazara ve fala inanan çok insan var ve bence bu da ciddi bir sorun.
İnsan şüpheci bir varlıktır, her şeyden şüphe eder. Ne kadar aynı özelliklere sahip olsak da farklı düşünürüz. Siz var olmadıklarını biliyorum diyorsunuz bazıları da ben var olduklarına inanıyorum der. Bazıları da var olduklarını biliyorum, onları gördüm der. Bazıları da ya varsa diye şüpheye düşer. Bence inanıp inanmama meselesidir. Bana göre uzaylılar da yoktur. Evrim de yalandır.
Slenderman’e inanan insanlarla konuştum, bu Slenderman ne kadar kurgu ve yalan dahi olsa bunun gerçek olduğuna ve onu gördüğüne inanan insanlar ciddi ciddi var. Bence sadece inanıp inanmama mevzusudur.
Gerçekler ve doğrular vardır kanımca. Gerçek değişmez ancak doğrular kişiden kişiye değişir. İnsan inandığı şeyin doğru olduğunu düşünür ancak çoğu zaman gerçeği görmezden gelir. Dışarıda bulunmayı bekleyen bir gerçek var. Çoğu insan sadece inanmakla yetinir. İnandığı şeyin gerçek olup olmadığını ortaya çıkarmak için harekete geçmez. Eminim ileride ( ne zaman bilinmez ) biri bu tarz düşüncelerin gerçek olup olmadığını bulacaktır. İşte o zamanı merakla bekliyorum. Asıl sorunun cevabını verirsem eğer şüpheci bir insan olduğumdan hayır inanmıyorum ancak gerçek olsaydı bunlar hayat daha eğlenceli olmaz mıydı sizce de ?
Bana göre yoktur, ancak bunu deneyen insanlara göre de var. Denemedim, çünkü inanmıyorum. Bir de inanmayan (inanmak istemeyen) ama denemeye de korkan insanlar var. Sanırım inanmayan insanlar artık inanmayı yine reddedip denemeye korkan insanlara dönüşüyor. Çünkü internet ortamında özellikle Youtube’da paranormal olaylar furyası almış başını gidiyor.
İnanmaman denemene engel olmamalı bence. Belki de gerçeği sen bulacaksındır. Belki de bütün bu cennet ve cehennem var mı, tanrı var mı ? gibi soruları cevaplayacak kişi sen olabilirsin. ‘‘O’’ kişi sen olabilrsin.
Böyle şeylere inanmıyorum ama korkuyorum.Bir ruh olduğuna inanıyorum, ama bir şeytanın olduğuna inanmıyorum, çünkü her birimizin içinde bir ruh var. şeytanı sınıftaki çocuklarla çağırdık.Çocuklardan biri garip bir ses çıkardı ve şeytanın geldiğini fark ettim.Korktum ve ağladım.sonra kızlardan biri beni sakinleştirdi ve ağlama şeytan yoktu, bu ses çocuklardan biri tarafından yapıldı -dedi bana.çok korkmuştum.yeni şeytan yok.
Bu tür şeylere inanmak ruh halime göre değişiyor. Normalde inanmam ama işin içine din karışınca tırsmıyor değilim. Yabancı korku filmi izlerken zevk alıyorum ama yerli asla izlemem hem absürt olduğu için hem de din kullanıldığı için. Ayni sekilde korku, gotik tarzi kitap okumak da çok hoşuma gider. Ek olarak gerçek hayattaki okültizmle ilgili şeyler okumak da ilgimi çekiyor ama daha cok meraktan dolayı. Bu şeylere inanıp hayatını buna göre şekillendirmiş ve bir tarikata katılmış insanlar hakkında okuyup bir insan neden böyle yapar diye düşünürüm, psikolojik olarak ele almaya çalışırım kendimce. Sonuçta ilgimi çeken bir konu ama inandığımdan değil sadece merakımı gidermek için. Neden böyle bir ilgi alanım var ben de bilmiyorum tabii
