Öykü Seçkisi'nde okumak için: https://oykuseckisi.com/seffaflik-toplumu/
Baba olan şeyin akıl hastanesinin karantina odasında kafasını duvarlara vura vura öldüğü günü hatırlamıyorum, başkalarından duydum. Aslında baba olan şeyi de hatırlamıyorum, onu düşündüğümde bir görüntü gelmiyor gözlerimin önüne; seslerden, öfkelerden, dinmek bilmeyen konuşmalardan ibaret bir şey; ona baba diyorum Beş yaşına kadar bu sesler eşlik etti uykularıma, uykudan öncelerime, uyuyamadığım gecelere. Susmasını beklerdim, anlatmamasını,… (DEVAMI…)
2 Beğeni
Öykünün dilini çok beğendim. İyi çalışmalar.
Okurken ağladım. Özellikle etik mesafenin kalmadığını söylediği kısım çok iyi. Klişe bir deyiş ama kaleminize sağlık!