Öykü Seçkisi'nde okumak için: Şehrin Kalbi – Aylık Öykü Seçkisi
Çocukken, pencerenin önüne her oturuşumda anneme aynı soruyu sorardım. “Anne bu şehrin bir kalbi var mı? Yaşıyor mu bu şehir?” Çünkü bana yaşamıyor gibi geliyordu. Etraf her zaman sessizdi. Rüzgâr esmezdi. Rüzgâr bana şehrin nefesi gibi geliyordu, o estikçe şehrin varlığını hissediyordum. Annemse bana gülümseyerek, “Şehrin kalbi biziz,” derdi. Bir gün pencereden bakarken yüzüme rüzgâr… (DEVAMI…)
1 Beğeni
Şehirlerin ruhu olduğuna inanmak için birçok nedenimiz var diye düşünürüm hep. Öyküdeki çocuk da duyar bir gün şehrin gerçek nefesini. Tadımlık, tatlı bir öykü, eline sağlık. 
Çok hoş bir öykü olmuş, sıcacık. Elinize sağlık.