telekleri bütün cam tozu
bakışları camekan
bulut tüylerinden bir baykuştur gece
sağ omzuna tünemiş
dağınık ve kocaman
karanlık ilk bakışta belalı görünse de
ortalığa egemen ve adamakıllı geniş
içinde bir yerinde
bir ışık çekirdeği büyüyor gizliden
diyalektiğin aydınlık ormanlarını içeren
Atilla İlhan
sessizlik diliyorum kendim için sessizlik
acının ve tükenişin meyvesi olsun
eski yazlardan kalan bir avuç toprak
gibi koksun yağmurun köklerinde
[Ayten Mutlu]
Denize karşı bir bankta ,
omzuna başımı yaslayıp ,
sesinden şiirler dinlemek gibi
çocukça isteklerim oldu…
Bağışla…
Nazım Hikmet
Küsmek nedir bilir misin?
Küsmek dürüstlüktür.
Çocukçadır ve ondan dolayı saftır,
Yalansızdır.
Küsmek "seni seviyorum"dur,
Vazgeçememektir.
Beni anlatır küsmek.
"Kızdım ama hala buradayım"dır, "gitmiyordum"dur, "gidemiyorum"dur.
Küsmek nazlanmaktır, yakın bulmaktır, "benim için değerlisin"dir.
Küsmek, "Sevdiğini söyle!"demektir, "Hadi anla!"demektir.
Küsmek umuttur, acabaları bitirmektir, emin olmaktır.
Yani, diyeceğim o ki:
Ben sana küstüm!
Şiir zannederim ki Nazım Hikmet’ e ait değil.
Şimdi araştırınca anonim olduğunu gördüm. Youtube’da ve internette Nazım Hikmet diye gözüküyordu. Düzelttiğiniz için teşekkür ederim.
o sözler ki acıdır
mapusene avlularında
demirli kırbaçlar gibi şaklar
o sözler ki sırasında
çiçek açmış bir nar ağacıdır
dağ ufkuna vuran deniz aydınlığı
sırasında gizemli bıçaklar
o sözler ki
imgelem sonsuzluğunun
ateşten gülüdürler
kelebek çarpıntılarıyla doğarlar ölürler
o sözler ki kalbimizin üstünde
dolu bir tabanca gibi
ölüp ölesiye taşırız
o sözler ki bir kere çıkmıştır ağzımızdan
uğrunda asılırız
Atilla İlhan
Sevgilime İftira
…
Bana soru sor artık
Beni kurtarma, konuştur
…
İsmet Özel
Geleceğim bekle dedi, gitti.
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu.
Ama kimse ölmedi…
[Özdemir Asaf]
Âlemde gündüz gönlümce işkencedir
Bence bayram ufukta gün bitincedir.
[Ahmet Haşim]
Sana büyük caddelerin birinde rastlasam
Elimi uzatsan tutsam götürsem
Gözlerine baksam gözlerine, konuşmasak
Anlasan
Elimi uzatsam tutamasam
Olanca sevgimi yalnızlığımı düşünsem-hayır düşünmesem
Senin hiç haberin olmasa
Senin hiç haberin olmaz ki
Başlar biter kendi kendine o türkü
Yağmur yağar akasyalar ıslanır
Bulutlar uçuşur geceleyin
Ben yağmura deli buluta deli
Bir büyük oyun yaşamak dediğin
Beni ya sevmeli ya öldürmeli
Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa
Böcekler gibi başlamalı yeniden
Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta
Yan garipliğine yürek yan
Gitti giden…
//Gülten Akın
Karın yağdığını görünce
Kar tutan toprağı anlayacaksın
Toprakta bir karış karı görünce
Kar içinde yanan karı anlayacaksın
[Sezai KARAKOÇ]
Vakit dolar, nakit biter kasanda
Sevgi bir kitaptır gönül masanda;
Okusan da olur, okumasan da…
Kapanır sayfalar elâ gözlü yâr…
[Abdürrahim Karakoç]
Dehri’nin Ölümü
Tilki yılıydı. Kandili ayın yanmadan önce
Musallat olmuştum ürkek bekleyen yedi gence
Uzakların hatifinden meşum çağrı gelince
Bendim düşen önlerine… Dağa işaret ettim.
Buruşan suratta kıvrım kıvrım kesif anason
Girdabımda bir cehennem: Varlık-yokluk… İlk ve son…
Midelerin marazıyım. Bir bulantı, helezon
Küf kokulu duman benim çağa sirayet ettim.
Ben de bir zaman; kendimle baş başa kalana dek
İdrakimin haşyetiyle gözlerim dolana dek
“Lâ!” demenin takatini içimde bulana dek
O, yok deyince yok olan bağa esaret ettim.
Seslendim kara yazının arsız müellifine:
“Duman yalaz naziremdir vavına elifine!”
Yığdım da bütün varımı cinnetin istifine
Yaktım, sunağında durdum yoğa şikayet ettim
Arzum, gevşeyen bir telek Kaf Dağı’nın kuşunda
Ve hırsım bir kahkahadır tanrıların cuşunda
Ebem kuşağı bağladım hiçliğin ağuşunda
Yummadım ben gözlerimi… Göğe emanet ettim.
M. Bahadırhan Dinçaslan
"
.
.
Bir şey kaldı, bir denizin kıyısında senden,
Bakışlarla yüklü, söylemelerle sessiz…
Seninle dolu, seninle sensiz bir şey…
Arandıkça bulunmamış yıllar yılı,
Bulundukça aramaklı"
Özdemir Asaf
bir yalnızlık edinip, n’olacaksa olacak
diye yollara vurmak… terkide kaldı atım!
aşklar bile sindiler, saklanıp köşe bucak;
kalbimiz aksadata, âh, hazlar alım satım…
ve giderek aynada nedensiz kırılmalar;
dil bitti!.. söz susuyor!.. bende bulutlanmalar…
[Hilmi Yavuz]
-Söyle be! ne zamandır burda bu gemi
-Denizin değil hüznün üstünde.
Belki yarın gidecek
Bir anı gelecek bir başka anının yerine.
İnsan bazen ağlamaz mı bakıp bakıp kendine.
[Edip CANSEVER]
Kalbim bir çiçektir, gündüzler ölgün;
Gelin, gelin, onu açın geceler!
Beni yâd edermiş gibi, bütün gün
Ötün kulağımda, çın, çın, geceler!
[Necip Fazıl Kısakürek]
GAZEL
Bilmem niye âşıkan utansın,
Bîgâne-i âşk olan utansın.
Bir hâsılı yok zemine düştüm,
Elden ne gelir zamân utansın.
Hâk üzre kalış ziyâ-yı mihre ,
Bir zül ise âsuman utansın.
Râz-ı dili kim ederdi ifşâ,
Ey mihr-i emel figân utansın.
Sevmekle seni utan diyorsun,
Sevmekse suçum cihan utansın.
Dildâdene levm eder şu bi’dil,
Gel şöyle görün eman utansın
Ruhsar-ı Ziya, ne gül gül oldu,
Sen söyle o meh heman utansın.
[Adanalı Ziya]
(Bigâne: Yabancı, Hâsıl: Netice, Mihr: Güneş, Zül: Horluk-Alçalma, Âsuman: Gök-Melek, Râz: Sır, İfşa: Açıklamak, Figân: Haykırma-Feryat, Dildâde: Aşık, Levm: Kınama, Bi’dil: Gönülsüz, Eman: Aman, Ruhsar: Yanak-Yüz, Meh: Ay-Kamer, Heman: Çabucak-Derhal )
Dünya o kadar büyük ki;
Bir noktayım ortasında, ne yapsam.
Bazan da o kadar küçülüyor ki dünya,
Devrilecek sanıyorum, kımıldarsam.
Hayat o kadar uzun ki,
Öyle bitmez geliyor ki bir an…
Bir de bakıyorum, o kadar kısalıyor ki;
Ne çıkar, diyorum, bir hayattan
Saadet o kadar lazım ki yaşayana;
Billahi can verir uğrunda insan.
// Özdemir Asaf