Yeniden sevmek mi?
Yeniden ölmek olur da,
Yeniden sevmek olmaz Nisa…
Kanım çekildi,
Bütün damarları kurudu yüreğimin,
Bırakıp gidişinden bu yana.
Buralara boşuna mı geldiğimi sanıyorsun.
Mademki sen yoksun:
O zaman sonsuza dek sensizlik bana.
Dediğim de oldu.
Senden sonra kimseyi sevemedim Nisa…
[Mesut Sütçü]
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
yalnızlığı çileden çıkaracak kadar yalnızdım
elimi düğmelediğim ayağımla
bir çağdaş ve müslim olarak
kendime sığındım
yenilgimde bu kadardı
boğulmalarım da…
6
aklımı bir toplasam
bitecek son isyan. ne?
yenilenler bilir: var mısın, yok musun
sorusu hep bellidir, yanıtı yoktur
ölümüne bağırıyorum:
-gelecek isyan! gelecek isyan!
7
yenilgime bir inansam
çağdaş ve devrimci olarak
gün ışığı görürdüm, sevgili dünya
her şey çünkü bir içim su
ve denizse bir cigara içimi uzaklığında
9
her ölüm kendini bekler
bir yarasanın ömrü kadar yaşadım
-sahi, bir yarasa ne kadar yaşar?
13
mesela alfabenin 14. harfinde ölmek
yarım kalmış bir ansiklopedinin sayfalarında kalmak…
adamım,
kendini kıran bir dal kadar yalnızım…
19
tanrım, çayı demledim…
daha önce hiç bu kadar ölmemiştim.
20
erhan gidiyor, haydi bakalım
iyi de yalnızlık yerinde duruyor, ölüm, acı…
bari ben yazdığımla kalayım
21
ey, yarasa
ölüm
yarasın sana!
Ahmet Erhan - “Yarasa’nın 21 Şiiri” şiirlerinden
Şiirin tamamını Eser Gökay’ın sesi ile dinlemek isterseniz şurada…
biriniz birkaç yıldız taksın gökyüzüne
biriniz çay hazırlasın
biriniz akşam olsun
içinde atların öldüğü müzik susunca
biriniz çocukluğuna sarılıp kuyuya insin
biriniz onun uzattığı şiiri okusun
ağlamak gerekiyorsa biriniz ağlasın
biriniz akşam olsun yeniden
biriniz yağmuru dansa kaldırsın.
[Mevlana İdris]
Bir giden, bir dönen, sonra yeniden giden
Şiire dönüşen bir yalnızlıksa bu da
Bir sen varsın, oradasın, kısık sesli yalnızlık…
[Edip Cansever]
MAHZUN DURMAK
Sevdiğim insanlara
Kızabilirdim.
Eğer sevmek bana
Mahzun durmayı
Öğretmeseydi.
Orhan Veli Kanık / İlk Şiirleri
BİTMEMİŞ ŞİİRLER
Kuytu bir bahçede bir kuş ötüyor,
Son kızıllıkta yanan bir dalda.
Ağlıyor eski veda türküleri
Bir alev ufka giden sandalda
Ahmet haşim Bütün Şiirleri
Can Yayınları-1985
Sükût… Kıvrım kıvrım uzaklık uzar;
Tek nokta seçemez dünyadan nazar.
Yerinde mi acep, ölü ve mezar?
[Necip Fazıl Kısakürek]
Beni kırk dokuzuncu yaşıma getiren
Verimsiz ihtiraslarımı bağışlayın.
Alıntı: T.S.Eliot: Edebiyat üzerine düşünceler…
William Butler Yeats (13 Haziran 1865 – 28 Ocak 1939), İrlandalı şair ve oyun yazarıdır.
İnsanlar gülüyordu de
Trende, vapurda, otobüste,
Yalan da olsa hoşuma gidiyor, söyle.
Hep kahır, hep kahır, hep kahır
Bıktım be…
[Cem Karaca]
İHTİYARLAYINCA
İhtiyarlayıp saçın ağarınca, uykulu
Bir halde ocağın önünde otururken
Bu kitabı sessizce oku; ve hayalinden
Geçir bir zamanki o tatlı bakışlarını;
Ve hatırla o zamanlar, güzellik çağında
Nasıl gönül vermişti sana nice kişiler.
Hele biri vardı, vurgunda gezgin ruhuna,
Değiştikçe yüzünde hüzünlü ifadeler.
Sonra yaklaşarak alevlerine ocağın,
Biraz kederli bir sesle usulca mırıldan
Aşkın nasıl birdenbire senin yanından
Kaçıp kaybolduğunu ardında yıldızların.
William Butler Yeats,
Çeviren Turan Oflazoğlu…
sokaklarında kalkütanın bir er,
giden geceye bakar,
caddeler dolar, geçer,
öfkeli kalabalık yürür
kalküta caddesindekiler,
dikkat ederler ere,
bağırır sokaktakiler, ona, "sikerler,
büyük diktatör franco derler,
bitti onun zulmü, gider,
erler gitse, kaçsa iyi eder"
derler ere, er icap eder,
kalküta caddelerinde, gider
kalkütada bir er, gecede yüzer,
karanlığında şafağın, eğer,
emir beklemezse, yolcularlar,
kalküta lağımlarına, demiş erenler.
Kimin şiiridir bu şiir
İçimde dünyanın bütün akşamları.
Tuttum ağzının sabahına sözler söyledim.
Ey güzelliğin ölümden büyük yaşama gücü.
Yalnız ölenler unutur birbirini,
Seni sevmeye yeni başladım…
[Şükrü Erbaş]
ben yazdım, çok mu kötü .(
Hayır, iyiydi, usta işi… İmzanızı atmalıydınız.
Çok teşekkür ederim efendim.
Yeşilçam’ın unutulmaz seslendirme sanatçısı Abdurrahman Palay (1923-2002), o davudî sesiyle, Arif Nihat Asya’nın “Uyuyor Musun?” şiirini okuyor.
Ama ne okumak… Dinlemesi insana huzur veriyor…
Bak şuram sıyrıldı diye kendini
Bebek bebek soyuyor musun?
Yazı yazar yahut resim yaparken
Yine ellerini boyuyor musun?
Dudağımdan öpen bir adın vardı
Ki yumurcak diyorlardı, duyuyor musun?
Kuzular uyandı, kuşlar uyandı
Yumurcak sen hâlâ uyuyor musun?
Koşa koşa gelip ‘‘yoruldum’’ diye
Elini kalbine koyuyor musun?
‘‘Daha pek erkendir, biraz büyüsün’’
Diyorlardı, söyle büyüyor musun?
İçinden köpükler gibi taştığın
O yarım şeyleri giyiyor musun?
Çocuk olmadığını orda görmüştüm
Hâlâ trabzandan kayıyor musun?
Yoksa isyan edip parmaklarınla
En tatlı yaşını sayıyor musun?
Vakit geldi kunâla
dünyayı göreli çok oldu
tam kırk yılda seni buldum kunâla
bu can tenden geçmeden
bu dünyadan göçmeden
bir kerecik sevmek çok değil
simsiyah saçların var kunâla
kemiklerine yapışık etlerin var
birgün dökülecek
kunâla kuşu gibi gözlerin var
birgün sönecek
kunâla
bu etlerin arkasında güzelliklerin var
benden başka kimse bilmeyecek
bu can içimde kuştur kunâla
seni görünce titrer
bu can gözümde mahabbettir kunâla
seni görünce yanar
bu can burnumda soluk olur kunâla
uçar gider
bu can benden geçmeden
bu dünyadan göçmeden
bir tek seni sevmek çok değil
Kunâla, Asaf Halet Çelebi
Cânan aramızda bir adındı,
Şîrin gibi hüsn ü âna unvan,
Bir sahile hem şerefti hem şan,
Çok kerre hayâlimizde cânan
Bir şi’ri hatırlatan kadındı.
Doğmuştu içimde tâ derinden
Yıldızları mâvi bir semânın;
Hazzıyla harâb idim edânın,
Hâlâ mütehayyilim sadânın
Gönlümde kalan akislerinden.
Mevsim iyi, kâinât iyiydi;
Yıldızlar o yanda, biz bu yanda,
Hulyâ gibi hoş geçen zamanda
Sandım ki güzelliğin cihanda
Bir saltanatın güzelliğiydi.
İstanbul’un öyledir bahârı;
Bir aşk oluverdi âşinâlık…
Aylarca hayâl içinde kaldık;
Zannımca Erenköyü’nde artık
Görmez felek öyle bir bahârı.
[Yahya Kemal Beyatlı]
