Son İnsan

Öykü Seçkisi'nde okumak için: Son İnsan – Aylık Öykü Seçkisi

image

Yola çıktığımda saat 3.15’ti. Artık saatin ne önemi var, bilmiyorum ama… Alışkanlıkla sol bileğimdeki dijital ekrana baktığımda gördüğümü yazıyorum işte: 3.15! Tarih yok, gün yok, ay yok, yıl… Mevsimler, çoktandır birbirine karışmış durumda. Mevsimler de yok, mevsim tek: tozlu yaz. Hep fırtına, toz, kum, donuk sarı gece gündüz. Gece de yok, gündüz de… Hepsi, her… (DEVAMI…)

2 Beğeni

Okurken kendimi baş kahramanın yerine koyup ürperdim. Yeryüzünde tek başına kalmak korkunç olurdu. Yaklaşan helakın getirdiği dehşeti hissettiren bir öyküydü, kaleminize sağlık.

Çok şairane bir öyküydü. Beğendim. Çölü ve onun yapısıyla ilgili cümleleriniz çok hoşuma gitti.